Noem een grote wielerdiscipline en Nederland doet er voor de hoofdprijzen mee. Met regelmatig wereldkampioenen als gevolg. Dat geldt sinds afgelopen weekeinde ook voor het onderdeel E-racing. Loes Adegeest kroonde zich zaterdag op een door de UCI georganiseerd wereldkampioenschap in deze discipline tot de beste van de wereld en hoopt binnenkort haar regenboogtrui en gouden plak toegestuurd te krijgen. Voor de Overijsselse is de zege een beloning voor veel virtuele fietsuren en voor een goede tactiek. Ze wist onder meer Ashleigh Moolman-Pasio te verslaan.
‘’Dat geeft de zege wel meer cachet voor mij, vooral omdat ze aangeeft echt sterke waarden te hebben gerealiseerd.’’
Corona heeft veel impact gehad op de gezondheid in het algemeen en het afgelasten van wielerevenementen in het bijzonder. Zeker clubrenners kijken terug op twee gemankeerde seizoenen. Een klein positief punt is dat veel renners zich met succes gingen toeleggen op E-Racing. Loes Adegeest is één van die coureurs. ‘’Ik ben er anderhalf jaar geleden aan begonnen en rijd nu een jaar bij een E-raceteam. Simpelweg om toch competitie te hebben in een tijd zonder wedstrijden. Ervaring is belangrijk of je nu wel of niet ook in het wegpeloton actief bent. Je ziet dat niet alle wegrenners het onder de knie hebben, veel van hen losten al vrij vroeg op het WK afgelopen weekend. Je moet weten wanneer je welke hoeveelheid vermogen moet geven. Maar anderzijds hebben het traditionele wielrennen en E-racing wel veel zaken gemeen. Ook hier gaat het om positioneren en aanvallen op het juiste moment. Dat leer je door veel wedstrijden te rijden. Ik twijfelde lang of het parcours te zwaar was voor me. Maar kreeg naarmate de wedstrijd naderde vertrouwen dat het zou kunnen lukken.’’
Power Up
Terecht dus. Alle deelnemers kregen een Power Up, waarmee ze tijdelijk extra vermogen konden leveren. Die zette Adegeest op het allerlaatst in. ‘’Met Ashleigh Moolman-Pasio had ik nog een sterke concurrente. Zij had haar Power Up al gebruikt. Ik liet net voor de sprint een klein gaatje vallen en wist haar met het extra vermogen te passeren. Ik vind het echt heel mooi dat het gelukt is. Na mijn twee nationale titels bij de elite-zonder-contract op de weg van vorig jaar is dit een fantastische nieuwe hoofdprijs. En een teken dat ik er goed voor sta, dinsdag begint mijn wegseizoen in de GP Le Samyn, ik hoop deze lijn nog even door te trekken.’’ Dat Moolman-Pasio met een verdienstelijk palmares op de weg vierde werd, geeft voor het gevoel van Adegeest extra glans. ‘’Mensen kennen wellicht nummer twee Cecilia Hansen niet, maar Moolman-Pasio is wel echt een gerenommeerde renster. Dat geeft de zege wel meer cachet voor mij, zeker omdat ze aangeeft echt sterke waarden te hebben gerealiseerd.’’ Toch is virtueel wereldkampioen worden wel anders dan anders. Er stond geen publiek op de banken, alleen haar vriend viel haar om haar nek, er was geen prijsuitreiking en een fles champagne kwam via een boodschappenservice naar huize Adegeest. ‘’De trui en de gouden medaille zullen nog bezorgd worden nadat ze alle gegevens nog een keer extra gecheckt hebben. Maar het blijft bijzonder dat ik mezelf nu wereldkampioene mag noemen. Ik hoop dat mijn titel voor de KNWU een stimulans is dit onderdeel serieus op te pakken.’’
"Deze wielerdiscipline heeft nog volop groeikansen"
Dat is bondscoach Adriaan Helmantel zeker van plan. Hij zag Adegeest zegevieren bij de vrouwen en Pim van Diemen elfde worden bij de mannen. ‘’Ons doel was minimaal top 5 bij de vrouwen en top tien bij de mannen. Dat laatste lukte net niet. Ondanks inspanningen van Etienne van Empel kwam Pim niet meer voorbij een laatste vluchter. Maar uiteindelijk presteert hij naar verwachting. Loes was een kanshebster en heeft zelf ook een stevig aandeel in haar zege. Ze heeft zich heel goed voorbereid en van haar ervaring gebruik gemaakt.’’ Helmantel ziet ook voor de KNWU voordelen van het sterke optreden. ‘’We laten als bond zien ook op deze discipline uit de voeten te kunnen. E-Racen is een volwaardig wieleronderdeel, waarvoor je hard moet kunnen fietsen maar ook tactiek moet gebruiken. Sommige renners komen op een bepaalde discipline nog net wat meer uit de verf en dat geldt ook voor deze tak van de wielersport. Maar het is echt meer dan alleen maar hard wattages wegtrappen. Er komt ook koersinzicht bij kijken. Het voordeel is dat het ook sporters trekt die zich in een wielerpeloton minder thuis voelen. Je beoefent deze sport in een veilig omgeving, er is geen kans op valpartijen. Uiteindelijk zijn de besten in deze sport vaak ook mensen die als prof op de weg kunnen slagen, maar het is niet iets wat je er als wegrenner zomaar even bij doet. Als bond hebben we van de aanloop naar het WK en tijdens het WK zelf veel geleerd, waar we in de toekomst ons voordeel mee kunnen doen. Ik en mijn ervaren assistent Jasper Ockeloen hadden wel contact met de sporters via tekstberichten, maar het zou heel mooi zijn om in de toekomst ook bij elkaar in één ruimte te zijn. Dat geeft nog meer een groepsgevoel. We hebben daar wel naar gekeken, maar vonden de verbindingen – die nu eenmaal cruciaal zijn in deze discipline – niet stabiel genoeg. Volgende keer kan dat wellicht anders. Dat geldt ook voor de timing van dit WK. Die viel samen met veel wegkoersen. Deze wielerdiscipline heeft nog volop groeikansen.’’
Tekst: Roy Schriemer
Foto's: Dyane Ribbink/Cor Vos
