We kennen ze allemaal, in het echt of via Strava, de mensen die in vergelijking met de rest van de fietsliefhebbers wekelijks wel héél veel kilometers maken. Uit liefde voor de fiets natuurlijk, maar soms gaat er achter de kille cijfertjes een mooi verhaal schuil. Zoals in het geval van Marco Wassink, die samen met enkele fietsvrienden van de Achterhoek naar de Noordkaap fietste. Goed voor 3048 kilometers. Voor het goede doel en als eerbetoon aan hun vriend Niels, die ooit het plan bedacht, maar zelf niet meer in leven was bij het vervullen van zijn wens. Een verhaal over afzien, voldoening en blij zijn met extreme omstandigheden.
"Ik geniet nu juist van de variatie in het fietsen"
De 41-jarige Wassink maakt het niet altijd zo bont. ‘’Ik kan ook genieten van een tochtje van 30 a 40 kilometer of een omweg naar het werk van Ruurlo naar Borculo via de Holterberg. Dat ik dan op de werkplek arriveer met honderd kilometer op de teller, in plaats van de negen die het normaal is. Ik begon ooit op de mountainbike, om na een knieblessure uit het voetbal toch in beweging te blijven. Het is inmiddels krap in mijn schuur geworden met een Specialized Venge als paradepaardje. De tocht naar de Noordkaap reed ik op mijn Specialized Sprint. Via het werk –Woest Sport in Borculo - kan ik over een mountainbike en gravelbike beschikken. Ik geniet nu juist van de variatie in het fietsen.’’
Veel duurtrainingen
Hij heeft al weer elfduizend kilometer gefietst dit jaar, waarmee hij de 16.000 van vorig jaar al weer benadert. Drieduizend kilometer van dat jaartotaal zijn te verklaren vanuit de tocht naar de Noordkaap. ‘’Het vraagt veel van je hoor, qua tijd en voorbereiding. We hebben veel duurtrainingen gedaan en die combineerde ik dan met de zomeravondtrainingen op de club. We hebben drie keer een tocht van driehonderd kilometer gedaan in de aanloop om toch een beetje te voelen wat het voor je lijf betekend. Ook gingen we een keer vanuit de Achterhoek naar Maastricht en terug. Goed voor 417 kilometer. Dat gaf een mooi doel en ook een indicatie. In het voorjaar zijn we als groep naar het Sauerland gegaan en daar was ook de begeleiding bij. Dat was een goede test, ook om te kijken welk materiaal en welke voeding je nodig hebt. Specifiek wanneer het koud is. Soms ging het in die voorbereiding ook in een moordend tempo, je moet je grenzen verleggen en ook testen of je het aankan. Uiteindelijk hebben we tien dagen lang zo’n driehonderd kilometer gereden, de langste dag was 360 kilometer.’’
"Het is toch heerlijk om op de racefiets of op de gravelbike door je omgeving te mogen fietsen?"
Niet bang zijn
Met het goede doel – het Prinses Maxima Center - en hun overleden fietsvriend in gedachten werd er vertrokken voor de tocht, die alle andere tochten overtrof. ‘’Ik heb er van geleerd dat je soms aan dingen moet beginnen en niet bang moet zijn om uitdagingen aan te gaan. Je kunt niet meer dan je voorbereiden en je beschikt vervolgens over de wil om zo’n tocht te volbrengen. Dat geeft ook best gezonde spanning. Fysiek gezien had ik af en toe last van een knie, omdat de doorbloeding door het vele zitten minder werd. Ook hebben sommigen van ons last van onze vingers gekregen. De zenuwen zijn enigszins beschadigd geraakt door het vasthouden van het stuur.’’ De omstandigheden noemt Wassink ‘vrij gunstig’. ‘’We hadden de wind wel veel op kop, maar sterker dan windkracht 2 of 3 was het meestal niet. Een paar keer startten we de dag met regen. Op dag tien hadden we slecht weer, voor mij maakte dat de ervaring wel compleet. Sneeuw en ijs, hangen in de wind. Als je naar de Noordkaap fietst, verwacht je dat ook en niet alleen maar zonnige dagen. Het maakte voor mij de ervaring compleet. Na afloop overheerste de blijdschap. Maar we waren ook allemaal vermoeid. Ik heb echt een week nodig gehad om bij te tanken met extra uren slaap. Dan ging ik niet met een omweg naar mijn werk, maar gebruikte ik de extra uren slaap om te herstellen. Fietsen hadden we toen wel even genoeg gedaan, je moet dan ook verstandig zijn om daarna het sporten weer op een goede manier op te kunnen pakken.’’
Dankbaar voor gezondheid
Als het aan Wassink ligt, komt er ooit wel weer een nieuwe uitdaging op zijn pad. ‘’Het thuisfront moet daar ook mee akkoord zijn, want die zijn ons heel wat uren extra kwijt geweest door dit project. Of het zo extreem wordt, betwijfel ik ook. Maar je moet je als mens ook realiseren dat je blij mag zijn dat je dit soort dingen mag doen. Je kunt nog zo afzien, het is je wel gegeven om zo’n project te ondernemen. De mensen voor wie je het gedaan hebt, die kunnen dat niet. En zo zijn er meer voorbeelden, ook in de eigen omgeving. Ik heb een zwager met Alzheimer, waar we ook mantelzorger voor zijn, als je jezelf dan realiseert dat jij die fietsuitdagingen kan en mag aangaan, dan is dat echt iets om dankbaar voor te zijn. De meeste mensen vergeten te genieten. Zeg nu zelf: het is toch heerlijk om op de racefiets of op de gravelbike door je omgeving te mogen fietsen? Of een ambitieus doel te kunnen stellen? Dan voel je jezelf pas rijk.’’
Tekst: Roy Schriemer
Beeld: Tim Buitenhuis
