We kennen ze allemaal, in het echt of via Strava, de mensen die in vergelijking met de rest van de fietsliefhebbers wekelijks wel héél veel kilometers maken. Soms puur recreatief, soms met als doel een enorme uitdaging aan te gaan, maar soms ook met het oog op een toekomst als prof. In die laatste categorie valt Tjalle de Bruin uit Deventer, die dankzij een studie aan de Open Universiteit zijn eigen tijd indeelt en daardoor veel uren in zijn racezadel kan doorbrengen.
"Eén van de redenen waarom ik fiets is nadrukkelijk om mezelf te verbeteren"
De 21-jarige Overijsselaar is blij dat hij zo’n afwisselende omgeving heeft. Omdat hij graag veel uren op de fiets zit, is het zeer welkom dat hij kan kiezen tussen fietsen over de dijken langs de IJssel, op de flanken van de Sallandse heuvelrug of binnen een half uur de nog iets pittiger korte beklimmingen van de Posbank kan opzoeken. ‘’Ik woon aan de rand van Deventer, dus ik kan de stoplichten wat vermijden. Je fietst zo weg eigenlijk.’’ En fietsen dat doet Tjalle. ‘’Ja, ik fiets meestal wel meer dan de twintig uren per week die veel anderen maximaal wegtrappen. Ik kan door mijn studie aan de Open Universiteit – waar ik de studie bedrijfskunde doe – mijn eigen uren grotendeels inrichten en dat betekent dat ik – ook als het niet lang licht is – mijn uren buiten kan maken. Ik word blij van fietsen, dus als een opoffering voelt het zeker niet.’’
Toch zit er bij de student bedrijfskunde ook een zakelijker kant aan dit verhaal. ‘’Ik bedrijf mijn sport uiteindelijk wel zo fanatiek omdat het mijn droom is om ooit prof te worden. Hopelijk kan ik de stap naar het continentale niveau volgend jaar al zetten omdat ik dan laatstejaars belofte ben. Eén van de redenen waarom ik fiets is nadrukkelijk om mezelf te verbeteren. Als dat lukt, geeft dat veel voldoening. Maar de inspanning van het fietsen geeft ook een bepaalde voldoening. En niet onbelangrijk: ik houd van eten. Als ik veel fiets, mag ik ook meer eten, ha ha. Een mooi bijkomend voordeel toch?’’ Terwijl hij de Nederlandse hellingen beklimt of langs zijn favoriete rivier rijdt, droomt hij hardop van een ander soort omgeving. Van de Alpen bijvoorbeeld. ‘’Ik ben een klimmer, zo ben ik ook gebouwd. En rijden in de warmte gaat me ook goed af. Maar als je realistisch bent, kun je niet veel echt klimmen in de koersen die je in Nederland of in directe buurlanden rijdt. We hebben bij de Jonge Renner een fantastisch wedstrijdprogramma, daar ligt het niet aan, maar er zijn nu eenmaal niet veel wedstrijden op UCI.2-niveau waarin je écht langere klimmen krijgt voorgeschoteld."
"Ik heb over het algemeen een zware wedstrijd nodig om boven te komen drijven"
Zware wedstrijd nodig
Hoewel Tjalle het best gezellig vindt om met anderen te fietsen, trekt hij er toch voor het grootste deel alleen op uit. ’’Dat is ook minder ingewikkeld. Je moet immers ook maar net hetzelfde schema hebben als de ander. Hoe gezellig fietsen met anderen ook is, ik heb er ook geen probleem mee om er in mijn eentje op uit te gaan.’’ Dat rijden in groepen gebeurt bovendien in wedstrijden wel. ‘’Naast dat ik graag zoveel mogelijk train, rijd ik ook het liefst zoveel mogelijk koersen. Ik denk dat ik nu een stuk of dertig wedstrijddagen heb staan. Niet zoveel als een prof natuurlijk, maar als clubrenner rijd je voornamelijk eendagskoersen, terwijl zij ook veel etappekoersen afwerken. Ik heb over het algemeen een zware wedstrijd nodig om boven te komen drijven. Dan lukt het ook zonder hoogtemeters om me te onderscheiden.’’
Met al die uren op de Nederlandse wegen kan hij een goed beeld schetsen van de onderlinge verdraagzaamheid onder de verkeersdeelnemers. ‘’Als ik zeg dat ik aan wielrennen doe, krijg ik niet vaak te horen dat men daar negatief tegenover staat, ik denk dat mensen wedstrijden rijden ook wel los zien van recreatieve fietsers waar men zich wellicht wel aan storen kan. Ik heb niet veel last van andere mensen in het verkeer, al is het soms wel opletten. Wat mij wel het meest stoort onderweg? Dat is materiaal dat het begeeft, een rem die aanloopt of een stoplicht dat niet groen wil worden. Want ik wil door. Maar over het algemeen word ik toch vooral blij van fietsen.’’
