Ze staan minder in de belangstelling dan profs, maar ook renners uit het continentale circuit trappen duizenden kilometers per jaar weg om te presteren. Adne van Engelen (28) is één van die continentale renners die leeft als een prof, maar daarvoor financieel amper wordt beloond. De ervaringen die hij ervoor terugkrijgt zijn hem echter meer waard.
“Ik hou ervan om via de fiets de wereld te ontdekken.”
Hoewel Adne van Engelen pas 28 jaar is, heeft hij verhalen voor iemand die zijn pensioenleeftijd al nadert. Hij reageert dan ook niet in clichés, maar in uitgebreide analyses en anekdotes. Van Engelen komt sinds april 2017 uit voor de Duitse continentale ploeg Bike Aid en rijdt regelmatig tussen de profs. Zo streed hij in de Route d’Occitanie van vorig jaar tegen onder anderen Egan Bernal, Chris Froome en Bauke Mollema.
"In Thailand staat iedere school je aan te moedigen."
Ronde van Madagaskar
Van Engelen beleeft de wielerwereld van twee kanten. Tussen de toppers in het Europese circuit, maar aangezien sponsor Bike Aid een liefdadigheidsorganisatie is met als doel Afrikanen te helpen met naar school gaan en te leren fietsen, maalt hij zijn kilometers ook regelmatig weg in niet-traditionele wielerlanden. “De vetste koers die ik reed? Dat was de Ronde van Madagaskar”, vertelt de geboren Noord-Hollander. “Door die koers heb ik zo’n zeventig procent van dat eiland kunnen zien. Een land waar je niet gauw naartoe gaat op vakantie, maar waar ik door het fietsen heb mogen zien hoe mooi het is.”
Het rijtje landen waar Van Engelen geweest is door de fiets is indrukwekkend: onder meer Egypte, Iran, Guatemala, Kameroen, China, Thailand en Indonesië. “De fietsbeleving verschilt per land. In Egypte is er geen beleving en rijd je vooral door de woestijn, maar in Rwanda en ook Indonesië staat tienduizenden mensen langs de weg. In Thailand staat weer iedere school je aan te moedigen en in China staat om de dertig meter een politieagent en is de lokale bevolking vooral benieuwd wat wij wielrenners aan het doen zijn. Iran is ook een wielergek land. Jarenlang domineerden Iraniërs het Aziatische circuit. Ik heb weleens tegen ze gefietst, maar die gasten reden met andere middelen in hun lichaam dan toegestaan. Niet alleen met EPO, maar met praktisch alles wat verboden is. Ze zagen er ook niet gezond uit.”
Qua organisatie en veiligheid is het volgens Van Engelen in niet-traditionele wielerlanden niet heel anders dan in Europa. “Neem Nederland met z’n middenbermen, vluchtheuvels en geparkeerde auto’s op de weg. Dat is gevaarlijker dan een iets slechter wegdek. En ook dat valt mee. In Rwanda zijn de wegen na de genocide opgeknapt door de Chinezen. Daar ligt prachtig asfalt. In die landen worden de hoofdwegen gewoon afgezet. In Thailand rijd je op de grootste weg die er is. Alsof je in Nederland de hele dag op de A4 koerst. Zelf vind ik het fijn om in Azië te koersen, want daar is minder ellebogenwerk nodig in het peloton. Daar gaat het er heel respectvol aan toe.”
"De vrijheid die ik krijg bij Bike Aid is me ook veel waard."
ProCyclingStats
“Ik ben er dol op om weg te zijn en de wereld te zien met de fiets”, gaat Van Engelen verder. Het mag een understatement heten. Hij heeft dan wel een appartement in Rotterdam dat hij onderverhuurt, maar sinds vorige zomer verbleef hij in meerdere landen in het buitenland. “Tijdens de lockdown zat ik noodgedwongen bij mijn ouders, maar ik ben erna zo snel mogelijk naar Duitsland gegaan. Later verbleef en werkte ik nog even in Frankrijk en vervolgens reed ik in oktober de Ronde van Thailand. Daar ben ik zeven maanden gebleven. Ik kwam aan met drie korte broeken en drie T-shirts, maar inmiddels ben ik bezig met het kopen van een huisje in Chiang Mai. Het paradijs van Azië. Komende winter ga ik terug, want je kunt er ook heel divers trainen. Antwan Tolhoek is ook gek van het land. In 2019 heb ik nog eens met hem, Lennard Hofstede en Sam Oomen getraind in Thailand.”
Leven voor het avontuur
Tot vorig jaar zag het leven er een stuk anders uit voor Van Engelen. Naast zijn wielerleven werkte hij voor vermogensbeheerder Robeco. Toen hij door een regel van de overheid gedwongen werd fulltime te gaan werken, koos hij niet voor de zekerheid van zijn baan maar juist voor het avontuur. “Ik maak op de fiets te veel mooie dingen mee om te stoppen. Ik heb tegenwoordig meer tijd om te fietsen en doe er een aantal dingen naast. Voor de ploeg heb ik sponsors geregeld en voor ProCyclingStats hou ik af en toe de liveticker van koersen bij. Ik word er geen miljonair van, maar ik ben iemand die goedkoop leeft.”
Wellicht dat het in de toekomst financieel makkelijker wordt voor Van Engelen. Profploegen staan niet voor ‘m in de rij, maar zijn ploeg Bike Aid heeft als doelstelling om op termijn door te groeien tot een ProTeam. Sinds begin 2020 is vliegtuigmaatschappij Corendon mede daarvoor aan boord gekomen. “Het budget van het huidige Alpecin-Fenix werd te groot voor Corendon. Het had de volgende stap moeten zijn voor ons, maar twee maanden nadat Corendon instapte mocht het niet meer vliegen door corona. De hoop blijft desondanks. Ik heb de kans nooit gehad. Ik ben al wat ouder en wielrennen is meer dan alleen vermogen trappen. Ik ben niet zo goed in positioneren en dacht vroeger regelmatig: als ik val dan kan ik morgen niet werken en krijg ik geen geld. Dat was natuurlijk niet bevorderlijk.”
Dit jaar eindigde Van Engelen tussen verschillende profs twaalfde in de Tour du Rwanda. En dat zonder externe begeleiding. “Als ik meer geld zou hebben dan zou ik een trainer nemen, maar dat kan ik me nu niet veroorloven. Ik ben me zelf gaan verdiepen in trainingsleer. Hoe ik train hangt af van de wedstrijden die op mijn programma staan. Voor korte beklimmingen train ik vooral mijn Vo2Max, terwijl ik voor langere beklimmingen mijn anaerobe drempel wil vergroten. Toen ik bij Robeco werkte, trainde ik in de winter slechts twaalf uur per week. Ik zou graag prof worden en het is leuk om tussen grote namen te fietsen, maar de vrijheid die ik krijg bij Bike Aid is me ook veel waard. De ervaringen die ik opdoe en de plaatsen op de wereld waar ik ben geweest zijn een verrijking van mijn leven.”
