Ze behoort met haar prestaties al enkele jaren tot de top van de elite-vrouwen zonder contract. Zo won ze dit jaar het rood-wit-blauw op het NK Tijdrijden in die categorie. Maar Loes Adegeest (25) zag het niet omgezet in een nieuwe kans bij de profs. Uit wanhoop plaatste ze haar wattages en andere meetgegevens maar op social media. Het loonde. UCI-team Rupelcleaning geeft de Overijsselse een kans in 2022. Voor haarzelf is het doel eindelijk bereikt, maar Adegeest maakt zich wel zorgen.
‘’Het is voor clubrensters momenteel haast onmogelijk zichzelf in de kijker te rijden’’
Toen ze vorige week tweede werd in Binche-Chimay-Binche trok ze dan eindelijk de aandacht van meer teams, maar toen had ze haar woord al gegeven aan de Belgische formatie op Ierse licentie Rupelcleaning. ‘’Het bewijst opnieuw dat je als clubrensters niet bestaat als je niet opvalt in UCI-wedstrijden’’, onderschrijft ze de stelling dat wie geen uitslagen in Pro Cycling Stats heeft (waar alle UCI-koersen worden behandeld) onzichtbaar lijkt voor de grote ploegen. Adegeest: ‘’Je verbaast je erover dat het zo is. Er is geen enkele interesse voor de clubwedstrijden of zelfs Nationale Kampioenschappen voor elite-zonder-contract. En omdat we vorig jaar en het eerste deel van dit jaar nauwelijks hebben gereden, was het nog moeilijker om jezelf in de kijker te rijden. Ik denk dat dit voor de doorstroming echt een probleem gaat worden de komende jaren. Alleen de toppers vanuit de junioren krijgen kansen en iedereen die later serieus begint met fietsen, lijkt buiten de boot te vallen. Het is voor clubrensters haast onmogelijk om zichzelf in de kijker te rijden.’’ En dat terwijl meerdere wereldtoppers uit ons land ooit in hetzelfde schuitje zaten.*
Adegeest was al eens prof. In 2019 reed de oud-schaatster bij Parkhotel Valkenburg. ‘’Het was een ongelukkig jaar. Ik was net hersteld van een eerste valpartij toen ik hard op mijn hoofd viel in de zomer. Mijn seizoen was over en ik was eigenlijk terug bij af. Ik ging bij Jan van Arckel rijden omdat dat een clubteam met een vrij internationaal programma is. Maar als gevolg van corona en alle maatregelen die volgden, bleef het aantal koersen zeer beperkt. Vergelijkbare teams die UCI-ploeg waren geworden, hadden nog iets van een programma, wij moesten lang wachten. En in Nederland werd veel afgelast. Al die koersen waar je tussen de UCI-ploegen kon rijden en dus kon opvallen, verdwenen van de kalender. Ulestraten en Veenendaal gooiden de handdoek en als gevolg van de overstromingen ging ook de Volta Limburg Classic niet door. Het was wel eens om wanhopig van te worden.’’
"Voor mij is een goed buitenlands programma heel belangrijk, want daar kom ik eigenlijk nog het best tot mijn recht"
Maar ze toonde wel creativiteit en doorzettingsvermogen. Nadat ze deze winter op Zwift net naast een contract bij het E-Team van Movistar greep, plaatste ze onlangs haar wattages op social media. En wat een kampioenstrui en een ritzege in de Ierse etappekoers Ras na mBan niet voor elkaar kregen, lukte nu wel. Ze is weer prof in 2022. ‘’Ik ben er heel blij mee. Voor mij is een goed buitenlands programma heel belangrijk, want daar kom ik eigenlijk nog het best tot mijn recht. Daarom ben ik ook blij met mijn ploeg Rupelcleaning, omdat ik daar een mooi Belgisch voorjaar kan rijden. Als het aan mij ligt, blijft het niet bij die stap. Als de ploeg de ambities waar kan maken wil ik graag met hen doorgroeien en anders kan ik wellicht nog eens een stap zetten. Ik ben heel blij met de kans die ik gekregen heb. Maar ik realiseer me dus ook dat het voor andere clubrensters wel héél lastig is om de stap te zetten. Het is belangrijk dat er het komende jaar weer meer georganiseerd gaat worden voor deze categorie, want de elite-zonder-contract bij de vrouwen lijkt echt een ondergeschoven kindje te zijn. Natuurlijk is het belangrijk in het kader van de opleiding te organiseren voor junioren en junior-vrouwen, maar gun ons zo nu en dan ook een mooie klassieker, omloop of zelfs criterium.’’ Als het aan Adegeest ligt, neemt ze afscheid met nog een rood-wit-blauwe trui. En wel in het slotweekeinde van oktober op de VAM-berg, waar het NK op de weg voor elite-zonder-contract georganiseerd wordt. ‘’De conditie is goed en het parcours lijkt me geknipt voor mij, dus ik ga zeker een gooi naar de titel doen ja. Als mooi en passend afscheid van mijn tijd als clubrenster.’’
*Twee van de beste Nederlandse rensters van de afgelopen jaren werden pas als twintiger ontdekt of opnieuw ontdekt. Annemiek van Vleuten was 25 toen ze een contract tekende bij Ondernemers van Nature. Anna van der Breggen kwam op voorspraak van haar toenmalige schoonzus Geerike Schreurs last minute aan een contract bij Sengers op haar (bijna) 22e. Daarna werden zij onder meer wereldkampioene en olympisch kampioene.
