Toen André Looij (24) in 2015 de overstap maakte naar Roompot gold hij als een renner met een veelbelovende toekomst voor zich. Die potentie is er wellicht niet helemaal uitgekomen, want na drie jaar Roompot en een jaar Monkey Town streek de Utrechter uiteindelijk neer bij het Chinese continentale team SSOIS Miogee Cycling Team.
"Niet iedereen spreekt even goed Engels, dus je moet mensen kunnen vertrouwen"
Je laatste koers was de Tour of Taiwan begin maart. De ernst van de coronacrisis begon toen langzaam door te dringen. Hoe was dat?
“Daarvoor reed ik de Tour of Langkawi en daar kon ons Chinese personeel al niet komen, maar toen was het nog niet echt een issue. Maar in Taiwan werd iedere dag voor en na de koers onze temperatuur gemeten. Het was ook gelijk de laatste wedstrijd. Ik ben niet bang geweest om vast te komen zitten in Taiwan. Voor dat soort dingen heb ik geen stress. Als dat zo was geweest dan was het zo geweest.”
Hoe ben je eigenlijk bij een Chinese ploeg terechtgekomen?
“Met Monkey Town reed ik in 2018 enkele koersen in China en dat beviel me goed. Mijn ex-ploeggenoot Tim Ariesen reed al voor een Chinese ploeg en hem heb ik gesproken over zijn avontuur. Zodoende is het balletje gaan rollen. Ik ben in gesprek gegaan en vervolgens heb ik een contract getekend. Niet iedereen spreekt even goed Engels, dus je moet mensen kunnen vertrouwen. Er is één grote baas die geld in de ploeg pompt en die heeft een ploegleider neergezet om alles te regelen. Verder hebben we met de Spanjaard Edgar Nieto iemand in de ploeg die als contactpersoon voor de renners geldt.”
Zijn de verschillen groot met wat je gewend was bij Monkey Town en eerder Roompot?
“Bij Roompot had ik ook geen eigen trainer, maar bij deze ploeg moet je het nog meer zelf uitzoeken. Bijvoorbeeld qua training, maar ook in de koers zelf. Als renners kunnen we de ploegtactiek meer zelf bepalen. De randzaken zijn verder prima geregeld. Als ik op het vliegveld aankom, dan staat er altijd iemand klaar om me op te halen en naar het hotel te brengen.”
"Ik heb inmiddels een groot gedeelte van China gezien"
En de verschillen tussen de koersen in Europa en Azië?
“Bij Europa ga je altijd per ploeg naar de koers. Dat is in Azië anders. Daar zit je met het peloton in vijf of zes bussen en ga je via een transfer naar de koers. Na de race komt het regelmatig voor dat we nog driehonderd of vierhonderd kilometer moeten reizen naar het volgende hotel. Dan staan er bussen klaar en ga je in een soort konvooi naar de volgende verblijfplaats. Verder zijn zeker in China de wegen veel breder. Het smalste waar we op koersen kun je vergelijken met een N-weg in Nederland.”
Leeft de koers in Azië?
“De wielercultuur begint naar mijn idee meer te komen. Er staan soms onwijs veel mensen langs de weg. Zeker als je in een stad finisht, maar daar wonen natuurlijk ook hartstikke veel mensen. Een kleine stad in China is vergelijkbaar met Amsterdam. Dan is het snel dat er veel mensen langs de weg staan. De races in China zijn goed afgeschermd, maar in andere landen is dat weleens anders. Vorig jaar zat ik in Indonesië eens in de kopgroep en reden de auto’s gewoon door de koers heen.”
Heb je tijd om de omgeving en cultuur te ontdekken?
“Je krijgt zeker dingen mee. Vorig jaar ben ik tussen koersen door naar de Chinese Muur geweest. Dat is echt immens hoe al die stenen daar gekomen zijn. Ik moet er niet aan denken om ze te tillen, haha. Maar meestal heb je weinig tijd om er echt op uit te trekken en blijft het beperkt tot een rondje door de stad. Ik heb inmiddels een groot gedeelte van China gezien. Ik ben in Beijing geweest, verder naar het noorden, in het oosten en vorig jaar september was ik nog op het vliegveld van Wuhan.”
"Ik denk niet dat er een weg terug is naar Europa als je eenmaal in Azië koerst"
Heb je gevonden wat je zocht bij SSOIS Moigee Cycling Team?
“Ik doe vooral wat ik leuk vind en het is mooi om dat in een andere omgeving te mogen doen. Het is niet dat het niveau veel lager is, maar je rijdt niet tegen de WorldTour-ploegen. Ik wil nog steeds winnen, maar plezier is het belangrijkste voor me. Natuurlijk verlang ik soms naar een Belgische koers waarin je moet wringen, maar ik ben niet jaloers aangelegd. Als ik Dylan Groenewegen zie, met wie ik het eerste jaar bij Roompot reed, dan vind ik het vooral mooi voor hem dat hij zo goed is geworden. Als ik het in me had, dan had ik die stap wel gezet. Ik had dingen anders kunnen doen, maar dat is makkelijk praten achteraf.”
Heb je nog bepaalde doelen voor in de toekomst?
“Ik denk niet dat er een weg terug is naar Europa als je eenmaal in Azië koerst. Of je moet alles winnen. In deze tijd is het bovendien helemaal niet te voorspellen. We gaan wel zien wat er komen gaat. Het leven loopt zoals het loopt.”
