Han ten Hove heeft bij Bar End in Apeldoorn al heel wat mountainbikers de beginselen van deze tak van de wielersport bij mogen brengen. Als betaald trainer van de club probeert hij zowel de amateursporter op zoek naar fun, als toppers zoals (voorheen) Anne Terpstra en tegenwoordig Puck Pieterse naar een hoger plan te tillen. De skills en het uithoudingsvermogen van de mountainbikers zijn een goede basis voor een wegloopbaan – iets waar hij geen enkele moeite mee heeft - maar zelf voelt Ten Hove zich het meest thuis in de MTB-scene.
Het gaat niet alleen om de wattages, maar juist iemand die je ziet trainen, die oog heeft voor de skills en waar je ook goed mee kunt praten
Dat was niet van oudsher zo. ‘’Ik had zelf een andere topsportcarrière, zonder publiek en buiten de schijnwerpers. Mijn ‘medailles’ behaalde ik bij defensie, waar ik deel uitmaakte van het korps mariniers. Ook daar leer je diepgaan, hard trainen, afzien, kameraadschap en zie je wat van de wereld. Die kennis is nog steeds waardevol. Toen ik stopte zei mijn buddy uit het korps – een oud-BMX’er – dat ik mountainbiken eens moest proberen omdat ik dat vast leuk zou vinden. Dat was spot on! Ik was al instructeur bij het korps en ben toen ook al snel de mensen om me heen gaan begeleiden en ontdekte dat ik trainen en coachen mijn talent was. Wilde me meer in de stof verdiepen en meldde me voor de nieuwe WT3-trainersopleiding. Ik vond die nieuwe opzet zo interessant en vond dat onze opleiders Thorwald Veneberg en Jabik Jan Bastiaanse dat als expert goed over konden brengen. Ze hadden mooie anekdotes uit de praktijk en al met al was ik gegrepen door het idee om als trainer aan de slag te gaan. Ik pakte ook de opleiding WT 4 op. Bij de club waar ik zat Bar End kwamen in die periode talenten als Anne en Rien Terpstra op. Later kwamen ook Jeroen van Eck, Tim en Mick van Dijke in beeld. Bij Bar End kwam er ruimte en financiële support voor een betaald trainerschap en dat paste me goed. Ik kon verder investeren in kennis en kon de club steunen, ook toen zich daar nieuwe renners als Puck Pieterse kwamen melden.’’
Ten Hove voelde al snel aan dat er behoefte was aan begeleiding om sporters van alle niveaus te ontwikkelen. ‘’In het MTB’en zijn teams voor jonge sporters nog niet zo bepalend en dat is juist heel goed. In de kern gaat het altijd om de sporter, de trainer en het netwerk daar omheen. Teams en sponsors vallen vaak na enige tijd weer weg, daarom is in de basis een goede trainer met een visie belangrijk. Het gaat niet alleen om de wattages, maar juist iemand die je ziet trainen, die oog heeft voor de skills en waar je ook goed mee kunt praten. In 2019 ben ik begonnen aan de opleiding tot topcoach 5, iets waar je de steun van de bond voor nodig hebt. De samenwerking met Gerben de Knegt was er al als talentcoach, zonder contract van de KNWU. De samenwerking met Gerben is top, maar ik ben niet afhankelijk van de KNWU. Ik werk met een bredere groep jongeren om hen te ontwikkelen, vind het belangrijk om ook de sporters die op dat moment nog niet boven de rest uitstijgen bij de groep te houden. Mensen als Terpstra en ook de broers Van Dijke zijn doorgestroomd naar topteams, maar ook met alle anderen heb ik nog steeds een goed contact. Met Puck Pieterse doe ik nog wel techniektrainingen, maar dan in samenspraak met de trainer van haar team. Het is voor zowel Puck als voor de talenten die met haar fietsen bij deze trainingen perfect om goede sparringpartners te hebben. Dat is een win-win voor beide kanten.”
Ik ben nooit van de ‘copy paste ‘aanpak. In de training is mijn doel dat iedereen er iets van op kan pikken
De talentvisie 2030 die Peter Zijerveld destijds geschreven heeft was voor hem niets nieuws. “We hebben een soortgelijke kijk op ontwikkelen en opleiden. Ik ken het, maar vaar er niet blind op, ik ben nooit van de ‘copy paste ‘aanpak. In de training is mijn doel dat iedereen er iets van op kan pikken. Bij Bar End staat momenteel een goed opleidingstraject dat begint binnen de jeugd en met de Bar End Bike Academy gaan we richting een voltijdsprogramma, maar dan van huis uit. We werken daarin samen met de FSG in Apeldoorn voor de krachttrainer en de leerlijnen, Houwer en Ruijs fysiotherapeuten, SMC Papendal en Guido Vroemen. Bij jonge renners monitoren we de fase van de groeispurt die zij op die leeftijd nu eenmaal meemaken en baseren daar de trainingen op. En we faciliteren sessies met experts. Zo hadden we laatst oud-mountainbiker en tegenwoordig wegprof bij Jumbo-Visma Mick van Dijke aan het woord voor een stuk kennisoverdracht. Dan gaat het vooral om de mindset die nodig is om de top te halen. Maar we geven ook voedingsworkshops voor renners en hun ouders. Die laatste groep betrekken we daar bij omdat zij het zijn die de boodschappen doen het eten koken. Ook workshops over mindset en coping. Verder is overigens juist de eigen verantwoordelijkheid van belang. Ik wil jonge sporters leren om zich verantwoordelijk te gaan voelen voor hun eigen ontwikkeling. Sportarts Tjeerd de Vries doet inspanningstesten en kijkt mee bij een behandelingsplan bij blessures. Bij de jeugd ligt de focus op andere zaken. We trainen bij de kids in categorie 1 tot en met 4 vooral op Fundamentals, waarbij de nadruk ligt op coördinatie en balans. Op die basisvaardigheden kan in de trainingen voor categorie 5-7 worden voortborduurt. Daarna stromen de talentrijke en ambitieuze sporters door naar de Bar End Bike Academy, al is dat geen verplichting. Ik denk dat het voor de sport belangrijk is dat we meer investeren in de verenigingen en zorgen dat daar de begeleiding en training op een goed niveau is om je sport zo goed en verantwoord mogelijk te beoefenen. In 2020 hebben we het Anne Terpstra Bikepark gebouwd waarin we zo veel mogelijk elementen die je op een MTB topwedstrijd tegenkomt hebben nagebouwd. Dus grote rockgarden, drops van 1,5 meter en lastige wortelsecties ‘’
Mountainbiken blijft zijn sport. ‘’Een toekomst als mountainbiker is toch het doel voor de sporters waarmee we werken, maar we denken dat deze tak van de wielersport een meerwaarde kan zijn voor andere disciplines in het wielersport. Die 1,5 uur op en boven de Anaerobe drempel van een offroadwedstrijd geeft nu eenmaal een andere mindset dan wegrenners van jongs af aan meekrijgen. Kijk naar Puck Pieterse in de Strade Bianche. Hoe zij daar in de finale naar een vijfde plek knalt op die laatste klim in Siena. Een mooie prestatie, maar ook een inspanning die zij ‘haalt’ uit haar eigen sport. Voor mij persoonlijk geldt dat het een bewuste keuze is om in deze sport te blijven. Ik hou van de natuur waar we in rijden, de intensiteit, de dynamiek en de pure hardheid van de koers. Toch is de sfeer in het mountainbiken ontspannen. Ik denk dat het mountainbiken ook aansluit bij de behoefte van de jeugd skills te trainen en onder de knie te krijgen. Sommigen willen vooral lekker fietsen, anderen zoeken wel dat competitie-element. Bij ons bestaat dat naast elkaar.’’
