Amy Pieters (28) kreeg de wielersport met de paplepel ingegoten, maar de Europees kampioene op de weg en tevens de wereldkampioene madison (met Kirsten Wild) op de piste is de racefiets nog lang niet beu. Na het behalen van haar regenboogtrui op het WK Baan in Berlijn maakte ze zich op voor de eerste koersen op de weg, maar daar kwam het door het coronavirus niet van. Nu bouwt ze haar training langzaam op naar de start van het seizoen.
“Trainen zonder doelen vind ik lastig, heb ik nu gemerkt”
Echte teamtrainingen zijn er voorlopig niet bij. Met haar ploeggenoten van Boels-Dolmans rijdt ze wel elke maandag virtueel een rondje. “Dan kletsen we wat bij en trappen we ondertussen wat kilometers weg. We hebben het geluk dat we eigenlijk een vrij vaste kern hebben, alleen Lonneke Uneken is nieuw bij de ploeg. Als we straks weer kunnen koersen gaat het zeker een voordeel zijn dat we elkaar al goed aanvoelen, stel je voor dat je in een nieuwe omgeving kwam te rijden en daar nog nooit met je nieuwe ploeggenotes gereden had.” Ze probeert ook de voordelen te zien. “De afgelopen twee seizoenen was het altijd afwisselen van de weg en de baan en dan had je soms een paar weken rust daar tussen, maar was je in je hoofd toch al wel bezig met je volgende doelen. Nu merk ik wel dat ik mentaal even helemaal tot rust kom. Laat dat dan het voordeel van deze periode zijn.”
Gemis van wedstrijden
Toen haar doelen één voor één wegvielen – met ook het hoofddoel de Olympische Spelen daarbij – vond ze het wel tijdelijk lastig om zich te motiveren om haar trainingsarbeid te verrichten. “Trainen zonder doelen vind ik lastig, heb ik nu gemerkt. Het zijn de wedstrijden waar je naar toe werkt, die je prikkelen om het beste uit jezelf te halen. Dat zijn de zaken die je uitdagen. En natuurlijk mis ik het rijden van wedstrijden zelf.” Dat er een nieuwe kalender ligt, die begint op 1 augustus, is dan ook welkom nieuws voor de Europees kampioene van Boels-Dolmans. “Ja dat geeft toch een periode om naar toe te werken met mijn trainer Floris Goesinnen. Ook is het prettig dat we weer op de baan kunnen trainen. De afwisseling is zeer welkom momenteel en bovendien kun je op de piste een goed intensieve training doen. Weliswaar mogen we daar eerste alleen nog één voor één in de baan verschijnen, maar alles bij elkaar is dit voor mijn gevoel toch weer een stapje in de goede richting.”
"Mijn vader kan me niet direct om de hals kan vliegen op het moment dat ik wereldkampioene madison word"
De baan was lang een constante in het leven van Amy Pieters, die al op haar negende begon met koersen, maar toch besloot ze enkele jaren geleden tijdelijk de focus helemaal op de weg te leggen. Ze dacht dat dit haar wegprestaties ten goede zou komen. Maar daar kwam ze op terug. “Ik merk dat de afwisseling me goed doet, me sterker maakt, maar me ook scherp houdt. Door telkens de disciplines af te wisselen, heb je altijd weer zin om nieuwe doelen na te streven. Dat vind ik lastiger wanneer je maanden achter elkaar hetzelfde doet.” Wie baan zegt, denkt ook aan Amy’s vader Peter Pieters, die tegenwoordig bondscoach is van de Belgische pistiers. “Het is prettig om hem in de buurt te hebben, ook al is hij de Belgische meiden aan het coachen op het moment dat ik in de baan ben. Maar ik zie het als een welkom extra paar ogen, hij wijst me soms op dingen die mij nog niet opgevallen waren. Iemand met zoveel ervaring is zeker van waarde voor mij. Hij waakte er vroeger ook al voor dat ik te veel deed, zorgde dat ik het plezier behield in de sport. Maar ik heb nooit gewild dat hij me echt trainde. Hij moet vooral mijn vader zijn. En als er wedstrijden zijn, dan let ik alleen op Tim Veldt, die ons in de wereldbekers en toernooien aanstuurt. Dat mijn vader de Belgen coacht, betekent ook dat hij me niet direct om de hals kan vliegen op het moment dat ik wereldkampioene madison word. Dan is hij eerst met zijn rensters bezig om te analyseren of ze moed in te spreken. Daar heb ik alle begrip voor, het is zijn job.”
Eindsprint
Langste training ooit:
“Ik ben eigenlijk niet zo van de lange trainingen, maar op trainingskamp komt het er uiteraard wel eens van dat je zes uur op de fiets zit. Veel liever doe ik een korte, maar intensieve training van anderhalf uur. Maar allebei is nodig.”
Scooterrijder:
“Als ik echt in de voorbereiding op wedstrijden zit, vind ik achter de scooter rijden wel prettig. Maar dan moeten wel of mijn vader of mijn vriend kunnen. Het moet wel vertrouwd zijn. Als je niet op elkaar ingespeeld bent, is de kans toch groter dat je een keer valt ofzo.”
Trainingsuren:
“Dat verschilt echt enorm. Als ik op de baan train, gaat het soms om minder dan tien uur. Op een trainingskamp wil krap dertig uur wel eens voor komen, maar meestal zit het er simpelweg ergens tussenin.”
Zadeltasje:
“Het heeft wel even geduurd voordat ik kon accepteren dat ook dat erbij hoort als je een eind gaat fietsen, ik vond het eerst toch wat ‘toeristendingen’. Maar het is handig om bandjes en eten bij je te kunnen steken.”
Trainen als een brommer:
“Dat ben ik in ieder geval niet, ha ha. Ik denk dat dit bij ons team Boels-Dolmans het meest van toepassing is op Christine Majerus, die rijdt altijd een half wieltje voor je. En als we met de selectie weg gaan, geldt het ongetwijfeld ook voor Ellen van Dijk. Die kan je laten afzien.”
Strava
“Ik gebruik het wel maar dan om vooraf routes in te zetten die ik dan kan rijden. Ik zie het nut er niet zo van in om precies te laten zien waar en hoe hard je getraind hebt. Het boeit me eerlijk gezegd ook niet zo wat anderen tijdens hun training precies gedaan hebben.”
Favorieten
Trainingsrondje:
“Ik woon vlakbij de kust en ik rijd vaak die kant op. Bloemendaal neem ik dan vaak in mijn rondje mee. Eigenlijk blijf ik daar alleen weg als het heel druk is in tijden van vakantie of er juist heel veel wind staat. Het is ontspannen trainen in deze hoek.”
Koffiestop:
“Ik ben niet iemand die standaard een koffiestop inlast. Het komt zeker wel eens voor, als ik een rustige training op het programma heb staan, bijvoorbeeld de dag na een wedstrijd. En dan moet het ook een beetje mooi weer zijn.”
Bestelling:
"Dat ligt aan het weer. Maar meestal teken ik voor een dubbele espresso."
Foto's: Patrick Post & Cor Vos
