Corine Dorland was tien keer wereldkampioene op de BMX toen ze besloot over te stappen naar het mountainbiken. Ze wist een startplek op de Olympische Spelen van 2000 (Sydney) af te dwingen en was in het veldrijden eens verrassend tweede op het wereldkampioenschap in Tabor. Ze is terugkijkend vooral trots op de unieke combinatie van wielerdisciplines. "Dat lag niet voor de hand om na het snelle BMX’en ook succesvol te zijn op duuronderdelen. Het is een combinatie die weinig anderen gelukt is."
Ze was uiteindelijk in vier wielerdisciplines actief, al was het wielrennen op de weg vooral een manier om zich voor te bereiden op het veldritseizoen. De tien titels op de BMX springen eruit. "Maar het was geen olympisch onderdeel op dat moment en mijn sportieve droom was nu eenmaal om een keer de Olympische Spelen te halen. Als mensen nu vragen naar wat ik bereikt heb, reageren ze het meest positief op die olympische deelname. Het was in die tijd zeker geen normale stap.
Veel mensen uit de BMX maakten in die periode de overstap naar het MTB-onderdeel downhill, maar dat zag ik echt niet zitten. Dat was best extreem. Het cross-country mountainbiken sprak me aan en het ging me best goed af. Dat was verrassend, want in het BMX’en en downhillen gaat het om de korte en snelle inspanning, terwijl mountainbiken – en destijds waren de wedstrijden nog langer – om duurvermogen ging. Veldrijden is korter, maar in vergelijking met BMX een toch veel langere – en zeer intensieve – inspanning. Mijn lijf kon het blijkbaar aan. Al ben ik nooit meer wereldkampioene geworden, ik ben heel blij met de prestaties die ik nog behaald heb.
"Het cross-country mountainbiken sprak me aan en het ging me best goed af."
Bijzonder genoeg koos ze in haar werk voor de wielerdiscipline die ze nooit beoefende: het baanwielrennen. Tien jaar lang was ze actief voor het Velodrome, waar onder andere de Zesdaagse van Amsterdam werd georganiseerd, en begeleidde ze andere wielerevenementen. "Ook die wereld leer je in de loop van de tijd kennen. Het was leuk om te doen. Ik ben al met al heel veel mensen in de wielersport tegengekomen in mijn sportieve loopbaan en daarna. Inmiddels werk ik bij AGU op de inkoopafdeling. Ja, nog altijd in het fietsen dus. Niet zo gek ook met zo’n netwerk en met de interesses die ik had en heb."
De cirkel is rond
Zelf fietsen doet ze nog veel. "Ik doe nog heel veel op mijn racefiets en mountainbike. Dat geldt voor woon-werkverkeer, maar ook als ik ergens naartoe ga met de kinderen. En mijn kids fietsen zelf nu. Ik ben weer terug op de BMX-baan, maar dan om hen aan te moedigen. Wat dat betreft is de cirkel rond. Ik vind het heel leuk en zag zelfs weer rensters rondfietsen met wie ik nog op de fiets heb gezeten. Maar zelf ga ik geen wedstrijden meer rijden hoor. Dat is geweest. Het is tijd voor een nieuwe generatie."
Het liefst herinnerd als sportster
Dorland wordt uiteraard vooral herinnerd door haar sportieve prestaties, maar ze liet zich ook opmerken als model, met name aan de weinig verhullende Sportweek-advertentie wordt ze nog wel eens herinnerd. "Je kunt dat eigenlijk nauwelijks een modellenloopbaan noemen. Ik heb een paar shoots gedaan, waarvan die van Sportweek veruit de bekendste was. De meeste wielrenners zijn nu veel meer met uiterlijk en met het profileren van zichzelf bezig via social media. Ik denk zeker dat daar kansen voor mij hadden gelegen om een groot publiek te bereiken, maar eerlijk gezegd vind ik het helemaal niet zo erg dat Instagram en dergelijke media niet zo groot waren toen. Ik richtte me het liefst op het fietsen en word ook het liefst herinnerd als sportster."
Een rolmodel was ze ook niet, meent de naar Noord-Holland verhuisde Gelderse. "Het was moeilijk na te volgen. Je ziet BMX’ers tegenwoordig succesvol zijn als baansprinters, maar die overstap van mij was toen bijzonder en dat is ook zo gebleven. Ik denk dat sporters nu nieuwe rolmodellen hebben met die succesvolle baansprinters die uit het BMX’en komen", zegt ze verwijzend naar onder anderen Jeffrey Hoogland, Harrie Lavreysen en Roy van den Berg.
| Vraag | Antwoord Corine |
|---|---|
| Dilemma: Qua salaris of publiciteit gelijkwaardig aan de mannen? | "Dezelfde publiciteit behalen zou heel mooi zijn, daar is de sport ook commercieel bij gebaat. Ik vind het goed dat de toppers bij de vrouwen een hoog salaris krijgen, maar als je net achttien bent, hoef je natuurlijk nog niet direct zo’n toploon te krijgen. Ik denk dat er weinig teams zijn die aan deze eis kunnen voldoen." |
| Favoriete resultaat |
"De Olympische Spelen halen in 2000 (Sydney)." |
| Minst favoriete wielerherinnering | "Het was voor mij een teleurstelling dat ik vier jaar na mijn olympische deelname niet meer het niveau haalde om nog eens naar de Spelen te gaan. Dat was lastig te accepteren." |
