Voormalig schaatster Anne Tauber zette afgelopen jaren reuzenstappen in haar nieuwe sport, het mountainbiken. Ze heeft haar progressie ook dit jaar door kunnen trekken. De Friezin uit het CST-Sandd-American Eagle Team wist dit jaar de aansluiting met de wereldtop te bewerkstelligen getuige een aantal top 10-klasseringen en zelfs podiumplaatsen in de wereldbeker. Hoewel ze al dik tevreden is met het seizoen tot nog toe, hoopt ze op het WK nog op een mooie uitschieter. “Ik heb een belangrijke stap richting de top gezet.”
Tauber begon het seizoen met een derde plek in de wereldbeker in Stellenbosch (Zuid-Afrika) en daarmee was de toon gezet voor een constant seizoen op hoog niveau. “Ik heb de afgelopen seizoenen telkens een flinke progressie gemaakt. Stappen die net zo belangrijk zijn voor het niveau waar ik nu sta als die laatste stap, maar deze laatste stap in die vooruitgang valt natuurlijk wel veel meer op. Het is eigenlijk een vrij constante groei geweest, waarbij ik me telkens verbeterde op het gebied van techniek en materiaal en telkens professioneler voor mijn sport ging leven. En ook mentaal maak je een bepaalde groei door. Aan het begin van het seizoen was ik er nog niet zo mee bezig, waar ik uit wilde komen, maar het is natuurlijk prettig om te zien dat je echt met de besten mee kunt doen op dit moment.”
Goede generale
Ook in de wereldbekerafsluiter in La Bresse deed Tauber zelfvertrouwen op. “Ik kon de eersten volgen, totdat ik een lekke band kreeg. Hoewel ik de schade wel kon beperken, kwam ik tussen twee groepen te ‘zwemmen’. Wel fijn dat ik de top 5-klassering in de wereldbekereindstand kon veilig stellen, dat was een prestatie die ik niet had durven voorspellen voor het begin van het seizoen. En ik neem toch ook maar het vertrouwen mee dat ik aanvankelijk wel direct de besten kon volgen.” Het was feitelijk een rimpelloos seizoen, het enige ongemak was een gebroken pink in de zomer. “Het was jammer dat ik het NK daardoor missen moest. Verder vroeg het niet veel aanpassing in mijn koersagenda. Maar wat ik onderschatte, was het feit dat je lichaam op zo’n moment in de herstelmodus gaat. Ik heb hard getraind, maar leverde toch wat in met mijn prestaties. Het EK liep daardoor even minder goed dan gehoopt, maar in de wereldbeker van Mont Saint-Anne kon ik de stijgende lijn weer inzetten gelukkig. Ook alles rond die blessure zie ik maar als leerervaring, ik had gelukkig nog weinig ervaring met fysiek ongemak.”
Vertrouwen
Het WK in Lenzerheide treedt ze met vertrouwen tegemoet. “Het wereldkampioenschap is een wedstrijd waar alles mogelijk is. Winnen zal moeilijk worden. Jolanda Neff is dit seizoen wel de sterkste gebleken. Verder zijn er veel ervaren vrouwen, die er tijdens zo’n evenement weten te staan. Maar ik ga voor een zo hoog mogelijke klassering. Ik weet op basis van het seizoen dat ik voor de eerste plaatsen mee kan doen, ik ga er vol in en ga zien hoe het afloopt op mijn eerste WK voor de elite.” Het parcours biedt mogelijkheden. “Ik presteer altijd wel sterk in Lenzerheide. Al moet ik zeggen dat ik niet snel moeite heb met een parcours, als dat niet té vlak is in ieder geval. De steile en lange beklimmingen die ik graag heb, vind je niet op dit WK-parcours, maar het is wel een mooi en natuurlijk parcours met veel stenen en wortels. Daar ben ik wel een liefhebber van. De voorbereiding met de nationale ploeg – waarbij we tien dagen lang gezamenlijk naar het WK konden toe leven – vind ik prettig. We hebben een fijne groep en de focus ligt op een topprestaties.”
