In 2001 kende Servais Knaven zijn gloriemoment op de eeuwenoude weggetjes van Parijs-Roubaix. De Gelderlander zegevierde op het befaamde wielerparcours na een knappe solo. Als iemand kan vertellen hoe je als amateur de toertocht van het monument moet aanvatten, dan is het de huidige ploegleider van Team Sky wel.
''Het grote gevaar schuilt in de weinige ervaring die amateurs veelal hebben. Dus moet je je ook als amateur goed voorbereiden op het parcours'', steekt Knaven van wal.
''Zodra je weet wat er komen gaat, dan valt het qua gevaar best mee. Je moet op bepaalde momenten risico’s vermijden, maar tegelijkertijd ook geen angst hebben. Daarin moet je een balans vinden. Als recreant is het natuurlijk wel anders dan voor profs, want als recreant kun je er altijd wel voor zorgen dat je genoeg ruimte hebt. Een belangrijke tip voor op de kasseien: kijk niet naar het wiel van je voorganger, maar kijk tientallen meters voor je uit. Je moet weten wat er komen gaat.''
Slecht weer
Knaven somt logische dingen op als het aankomt op rijden over kasseien. Zo min mogelijk van je lijn afwijken, omdat sturen lastig is en het kantje vaak lager ligt dan het midden van de strook. ''Over het algemeen is het dan ook goed om in het midden van de strook te rijden. Carbonfietsen zijn niet specifiek gemaakt voor kasseien, dus je kunt tegenwoordig vooral met je banden en wielen comfort winnen.''
''Na Parijs-Roubaix had ik altijd een bult op mijn pols, omdat het helemaal opgezwollen was.''
''Als je nu op de markt kijkt, dan zou je zeggen dat tubeless wielen het beste zijn. Die hebben geen binnenband en kun je redelijk zacht zetten, waardoor de kans kleiner is dat je lek rijdt. Het gaat vooral om de bandenspanning in Parijs-Roubaix en clinchers kun je minder laag zetten'' is zijn advies.
De huidige ploegleider van Team Sky benadrukt dat er qua materiaal veel veranderd is sinds zijn eigen carrière. Ten eerste zijn de fietsen veel stijver geworden en zijn de banden breder. ''Wij reden met veel meer bar in onze banden, ook omdat wij nog banden hadden van 23 millimeter. Bij Team Sky gebruiken we nu banden van 28 millimeter, maar er zijn ook renners die naar de dertig gaan. De meeste renners rijden tegenwoordig dan ook wel met zo’n vier à vijf bar in hun banden.''
Waar de laatste edities van Parijs-Roubaix in goed weer werden verreden, won Knaven Roubaix juist in erbarmelijke omstandigheden. Veel andere dingen deed hij dat jaar echter niet op het gebied van materiaal. Knaven liet enkel wat bar uit zijn banden lopen, zodat hij meer grip had op de kasseien en in bochten.
''Je moet bij slecht weer heel gedoseerd aanzetten, want anders glijd je zo weg. Bij slecht weer adviseer ik ook zeker in de beugel te blijven, zodat je makkelijk bij je remmen kunt. Over het algemeen heb je dan meer controle over je fiets.''
''Als je je trouwring een dagje mag afdoen van je partner, dan zou ik dat zeker doen.''
Spaghetti
De avond voor Parijs-Roubaix staat voor de profs in het teken van uitgebreid eten. Koolhydraten stapelen, zoals Knaven het noemt. ''Ik nam veel spaghetti. Tegenwoordig is het beter uitgedokterd, maar feit blijft dat het belangrijk is dat je goed eet de avond van tevoren. Doe dat wel minimaal anderhalf uur voordat je naar bed gaat. De hoeveelheid is wel afhankelijk van wat je in de dagen daarvoor hebt gedaan.''
Monumenten zijn qua inspanning nog zwaarder dan een gemiddelde etappe in de Tour de France, vertelt Knaven. Goed eten tijdens de koers of toertocht is van levensbelang. ''Op de kasseien moet je de helft meer duwen aan wattages dan op een vlak stuk asfalt. Dus je verbruikt simpelweg veel meer energie.''
''In de eerste paar uur neem je nog wat vast voedsel, maar vervolgens ontkom je niet aan vloeibaar voedsel. Daar moet je wel voorzichtig mee zijn, want te veel is niet goed voor je darmen. Na een klassieker had ik meestal last van mijn ontlasting, maar het kan niet anders, want in de finale is het niet handig om met volle mond een kasseienstrook over te rijden.''
“Vaak is de beste remedie simpelweg hard doortrappen.''
Carrefour de l’Arbre
Pijn en vermoeidheid heb je op dat moment immers al genoeg. Bijvoorbeeld aan handen en polsen. Knaven zelf gebruikte desondanks nooit andere handschoenen of een speciaal stuurlint voor Parijs-Roubaix. ''Het is vooral de manier hoe je je stuur vasthoudt. Hoe strakker, hoe meer kans op blaren. Het is ook belangrijk dat je niet vergeet alles rondom je handen af te doen. Geen horloge dus. En als je je trouwring een dagje mag afdoen van je partner, dan zou ik dat zeker doen, haha.''
''Dat je polsen zeer gaan doen houd je niet tegen. Na Parijs-Roubaix had ik altijd een bult op mijn pols, omdat het helemaal opgezwollen was. Na zestien keer went het echter wel. De eerste keer had ik veel meer pijn dan de laatste keer. De eerste keer duurde mijn herstel een week, maar gemiddeld over mijn loopbaan zo’n drie dagen'', vertelt Knaven.
Knaven hoort regelmatig van amateurs en recreanten dat Parijs-Roubaix bovenaan hun bucketlist staat. ''De slechtste stroken zijn toch wel Arenberg en Carrefour de l’Arbre. Die laatste is uiteindelijk nog lastiger, omdat je die in volle finale voor de kiezen krijgt en omdat er een bocht naar links in zit. Je krijgt dus altijd wel ergens met zijwind te maken. Als je daar overheen rijdt als amateur, dan hoef je je niet te schamen dat je een beetje angstig bent. Vaak is de beste remedie echter simpelweg hard doortrappen.''
