Christiaan Warger is fanatiek amateurfietser en daarnaast eigenaar van de website: gravelrides.cc. De website is een uit de hand gelopen hobby. Jaren geleden ontdekte hij het gravelriden per toeval.
“Ik zag een bospad en dacht: daar ga ik fietsen.”
Dat deed hij ten tijde van een project dat hij voor zichzelf was gestart. “Een jaar lang ging ik per fiets naar zakelijke afspraken. Tot wel 250 kilometer per dag. Op een gegeven moment werd ik behoorlijk gek van het verkeer en op een dag ben ik via de Utrechtse Heuvelrug teruggekeerd naar huis. Ik reed meer dan zeventig kilometer om, maar vond het veel leuker. Ik reed op een normale racefiets met 28 millimeter bandjes door het bos. Dat is niet te vergelijken met een gravelbike, maar het ging wel. Mijn liefde voor gravelriden is toen ontstaan. Na mijn project ben ik op zoek gegaan naar gravelroutes. Als oprichter van Gaul! Cycling for War Child en Cima Coppi Business Cycling had ik best een groot landelijk netwerk en zo kreeg ik meer en meer routes opgestuurd. Die heb ik op een site gezet en die website is enigszins uit de hand gelopen.”
Loopgraven
De bekendste routes worden zo’n 16.000 keer per maand bekeken, vertelt Warger. Om een plekje te krijgen op de website dient de tocht minstens voor tweederde uit gravel te bestaan. “Ik krijg weleens routes aangeboden waarvan minder dan de helft gravel is. Die routes zet ik dan niet op mijn website. In Nederland staat de regio Zuid-Limburg voor mij op één. Mijn favoriet is een tocht van 79 kilometer van de Offgrid Gravel Series vanuit Banholt. Ik heb ook in onder meer Málaga en de Lorraine gefietst. In de Lorraine is de omgeving indrukwekkend. Daar is de ondergrond heel rauw en fiets je door het slagveld van de Eerste Wereldoorlog. Alles ligt er nog: loopgraven, bunkers en bommenkraters. Dat heeft een onuitwisbare indruk op me achtergelaten.”
Om de gravel stukken goed te berijden heeft Warger een Specialized-gravelfiets. “De geometrie doet denken aan een racefiets, maar op een gravelbike zit je meer rechtop en biedt het frame mee stabiliteit en comfort. En dan heb je uiteraard de luxe om dikkere banden in je voorvork te zetten. Als je echt meer in het bos wil rijden, dan zou ik een racefiets inwisselen voor een gravelbike. Met een gravelbike kun je namelijk ook prima op de weg rijden. Zeker als je geen wedstrijden rijdt. In Nederland is een gravelbike geschikt voor bijna alle ondergronden.”
"Bij gravelriden is comfort van groter belang"
Qua materiaal zijn de banden het belangrijkste, benadrukt Warger. “Je bandenspanning op gravel is veel lager. Op de weg rijd ik tussen de zeven en acht bar, maar bij gravelriden zit ik rond de drie bar. Dat is afhankelijk van je gewicht en de ondergrond. Bij gravelriden is comfort van groter belang. Je wil niet te veel stuiteren over alle hobbels. Specialized heeft een mooi systeem ontwikkeld waarbij de vering in het balhoofd zit. Mijn stuur vangt daardoor de trillingen goed op, waardoor ik minder last krijg van mijn handen op hobbelige ondergronden. Dat stuurt bovendien ook fijner.”
Richard Groenendaal
Warger vindt gravelriden leuker en spectaculairder dan wegwielrennen. Het werkt voor hem ook beter tegen de alledaagse stress. Hij heeft enkele tips voor wegwielrenners die overwegen over te stappen naar gravelriden. “Kleed je niet te warm aan, want het is intensiever dan wegwielrennen en in het bos krijg je het sneller warm. Een heuvel op een karrenspoor is simpelweg zwaarder dan een geasfalteerde heuvel. Daarnaast heeft het zin om je bochtentechniek te trainen tijdens een cross- of mountainbikeclinic. Ik ben zelf in de leer geweest bij Richard Groenendaal.”
4 tips voor gravelriden
- Zorg dat je bandenspanning rond de 3 bar is
- Kleed je niet te warm aan
- Doe een keer mee aan een cross- of mountainbikeclinic
- Kijk waar je naartoe wil bij het nemen van bochten
Foto's: Wouter Roosenboom en Femke Tesselaar
