We kennen allemaal – in het echt of via Strava – mensen die in vergelijking met de rest van de fietsliefhebbers wel héél veel kilometers maken. Zoals Jean-Paul Jansen uit het Brabantse Empel voor wie fietsen een manier is om lijf en geest gezond te houden. Hij trekt zijn fietskleding maar zelden aan voor ´slechts´ een uurtje in het zadel. En was voor de helft van het jaar de 10.000 kilometers al gepasseerd. "Ik loop pas warm boven de tweehonderd kilometer."
Hoewel hij bovengemiddeld veel fietst, is er een stil verlangen naar nog meer uren in het zadel. "Ik zal heel eerlijk zijn: als ik geen veertigurige werkweek had, dan zat ik de hele week op de fiets. Mijn leven draait mede om de fiets. Lekker weg van de hectiek van de dag en de wijde wereld in." Om het helemaal af te maken, is hij ook nog regelmatig als mechanieker van Diftar op pad en begeleidt hij ook tochten van oud-prof Erik Dekker. De fiets is dus nooit ver weg in zijn leven.
´Nooit meer lopen of fietsen´
Dat was niet altijd het geval. Je kunt bij deze Brabander gerust van een hernieuwde liefde spreken. "Ik ben er ooit aan begonnen tijdens mijn diensttijd in 2006, toen zat ik bij het fietsteam van Defensie. Maar na een valpartij heb ik een tijd de fiets niet meer aangeraakt. Tot ik in 2013 een fikse rugblessure opliep tijdens een uitzending van het leger. Mijn revalidatiearts zei me dat ik nooit meer zou lopen of fietsen. Maar toen kwam toch die winnaarsmentaliteit boven. Ik heb de knop omgezet en ben juist lange afstanden gaan afleggen op de racefiets. Naast mijn gezin en mijn baan gaat iedere minuut van de dag op aan het fietsen. Dat is ook een stukje bewijsdrang. Zie je wel dat ik nog wel kan fietsen."
Maar het gaat dieper dan dat. "Ik heb tijdens mijn dienstverleden PTSS (posttraumatische stressstoornis, red) opgelopen. Fietsen is voor mij een goed medicijn, het geeft rust in mijn hoofd en houdt mijn lijf in vorm. Kijken en luisteren naar de vogels, de wind door je haren. We hebben thuis een samengesteld gezin, om de week zijn alle kinderen bij ons. Maar mijn vrouw weet ondertussen dat ik het fietsen nodig heb. Ik ben een beter mens als ik fiets, vindt ze, en daar sluit ik me graag bij aan. We gaan deze zomer trouwens ook nog een weekje naar Curaçao, dan blijft de fiets een keer thuis. Het moet ook leuk blijven."
"Fietsen is voor mij een goed medicijn, het geeft rust in mijn hoofd en houdt mijn lijf in vorm. Kijken en luisteren naar de vogels, de wind door je haren."
Terug fietsen vanuit Spanje
Die bewijsdrang is er ook in de tochten die hij rijdt. Zo was hij in de Border Ride over ruim vierhonderd eerste na dertien uur op de fiets. En in Milaan-San Remo kwam hij in de amateureditie met de eersten – waaronder oud-prof Davide Formolo - over de streep. Een doel hebben om voor te fietsen vindt hij prettig, maar het is niet nodig als stok achter de deur. "Ik vind het heerlijk om na mijn werk om 16 uur thuis te komen, ga dan snel een bordje pasta eten om dan tot 21 uur op de fietst te zitten. Ik doe mijn fietsbroek niet aan voor een uurtje, ik loop pas warm boven de 200 kilometer."
De eerste 10.000 kilometer op de fiets had hij op 7 juni al op de teller staan. Hij deed al twee trainingsstages in Spanje en nam zich bij de vorige keer voor om ooit nog eens terug te fietsen vanuit Spanje. Ook alweer goed voor vierduizend kilometer. Door de Pyreneeën en daarna in een rechte lijn naar huis. De grove schets van de route ligt er al. Solo rijden vindt hij geen probleem. "Dat doe ik toch wel het meest. Als je een georganiseerde tocht hebt met andere mensen moet je toch meer rekening houden met het aanpassen van snelheden en voedingspatronen. Op een gegeven moment heb je er toch voor jezelf een structuur in aangebracht."
Wensenlijstje almaar groter
Na zijn loopbaan als beroepsmilitair ging hij een studie watermanagement doen. In 2013 liep hij een zware blessure op, zwaaide af bij defensie en inmiddels is hij als uiterwaardenbeheerder van waterschap Maaskracht actief. Fietsen doet hij vaak over de dijken in de buurt van zijn woonplaats Empel (bij Den Bosch). Dat combineert hij wel eens met een inspectierondje. Hij kan vanuit huis zomaar een rondje naar de Biesbosch maken of juist de andere kant op naar het Rijk van Nijmegen. Maar Jansen heeft een echte voorkeur voor de Voerstreek in Zuid-Limburg. En het echte klimwerk spreekt ook aan.
"Ik houd van lange klimmen. Volle bak rijden met hoge wattages voor langere tijd. De Croix de Fer op, de Stelvio. Daar doe je me een plezier mee." Jansen heeft ook een gravelfiets, maar zat de afgelopen maanden voornamelijk op de racefiets. "Volgens mij heeft het de afgelopen zeven maanden vooral geregend, maar een keer gravelen in Limburg zou ik nog wel een keer willen doen. Ik kan onderweg op de fiets alweer bedenken wat ik de volgende keer zou willen doen. En mijn wensenlijstje wordt almaar groter..."
