We kennen ze allemaal, in het echt of via Strava, de mensen die in vergelijking met de rest van de fietsliefhebbers wekelijks wel héél veel kilometers maken. Een schoolvoorbeeld daarvan is Joke van Wijk-Vink uit Scherpenzeel. Hoewel ze als instructrice op sportscholen al veel in beweging is, trapt ze gemiddeld zo’n zeshonderd kilometer per week weg op de racefiets. Ze komt in het zadel tot rust, geniet van de natuur en heeft in het fietsen een ideale uitlaatklep gevonden.
“Ik ben een echte ADHD'er die juist door al het sporten alles kwijt kan.”
In verband met het coronavirus liggen haar werkzaamheden als thuiskapster (in de regio geniet ze ook bekendheid met Jokes Knipkarretje) en als instructrice op verschillende sportscholen stil. Maar normaal is de 35-jarige inwoonster van Scherpenzeel een bijzonder bezig bijtje. Ze fietst nog maar vier jaar, maar dit vervoersmiddel heeft in die tijd een belangrijke plek in haar dagelijks leven veroverd. Ze vertelt hoe dat is verlopen de afgelopen jaren. “Mijn man Wim fietste altijd al en het leek hem leuk samen te kunnen fietsen. We hebben toen eerst een instapmodel fiets gekocht, maar die werd al gauw omgeruild voor een betere. Mijn eerste cyclo was de Elfstedentocht, dus ik kon meteen beginnen met kilometers maken.” De klik met de fiets was er bijna direct voor Joke, want de fiets is inmiddels niet meer weg te denken uit haar dagelijks leven. Alle ingrediënten waren al aanwezig. “Tja, ik houd van sporten en kan niet stilzitten. Op de racefiets hoef ik niet iemand aan te moedigen of te corrigeren – zoals ik in de sportschool gewend ben, dus kan ik lekker even zelf op pad, of samen met vrienden bijkletsen. Maar vooral dat eerste. Omdat ik veel spinninglessen geef, is het ook wel eens lekker om even niet te moeten praten. Zelfs voor mij.”
Gran Fondo's
Afgelopen zomer sloot ze zich aan bij UNTLD, waarmee ze Gran Fondo’s rijdt in het buitenland. Dit multi-sport team ontstond in de triatlonwereld, maar sinds vorig jaar kent men ook een fietstak. Joke behaalde in het tricot van dit team direct al enkele podiumplaatsen in Gran Fondo’s. Zoals in de 3 Ballons Grandfondo, Lepape Marmotte, Veujany Granfondo en Vosges Granfdondo, vaak ook was ze dan nog eerste in haar eigen leeftijdsklasse. In dit soort prestatietochten voelt ze zich als een vis in het water. “Ik ben een echt klimliefhebber en ben sowieso dol op de bergen. De natuur vind ik daar geweldig, daar geniet ik oprecht van. Ik houd ook van Gran Fondo’s rijden, al zijn de zenuwen, die ik altijd heb, wel ‘killing’ de dag ervoor.” Reguliere wedstrijden op de KNWU-kalender staan tot nog toe niet vaak op haar agenda. “Rondjes om de kerk spreken me niet zo aan, maar ritten tegen de klok wel. Zo vond ik de tijdrit op d’Alpe d’Huez heel leuk en was ook de tijdrit Le Prix des Grandes Rousses in Frankrijk heel leuk om te doen.”
"Ik Zwift ook veel, dan gaan de kilometers hard"
Buiten en op de Tacx
Van de natuur geniet ze ook in eigen land. Fietsen brengt haar inmiddels zoveel, dat ze zich nauwelijks nog kan voorstellen dat ze nog maar zo relatief kort op het racezadel heeft plaats genomen. “Het is de combinatie van een aantal factoren. Het maakt me ook niet veel uit waar ik fiets. Buiten is het heerlijk fietsen, al zit ik ook prima op mijn Tacx op Zwift. Afgelopen zondag deed ik dat nog zes uur. Ja gemiddeld rijd ik zo’n zeshonderd kilometer in de week, maar omdat ik nu niet werk, kom ik wel op het dubbele. Ik Zwift ook veel, dan gaan de kilometers hard. Ik heb maar weinig slaap nodig, vaak zit ik ’s ochtends al om 6 uur op de Tacx.”
#Ridesolo
In tijden van corona is het devies van de KNWU om alleen te rijden, onder het motto #ridesolo. “Dat deed ik ook al vaak. Dat komt ook door mijn werk. Ik werk elke ochtend en avond op de sportschool. Tussendoor knip ik. En als er tijd is, dan klim ik op de fiets. In normale tijden werk ik vijftig uur per week. Nu dus even niet. Vreselijk vind ik het en ik hoop dan ook dat het coronavirus snel weg is. Ik ben een echte ADHD’er die juist door het sporten alles kwijt kan. Nu blijft er een stuiterend konijn over. Al mijn werk ligt stil, maar het fietsen gelukkig niet.”
