Hij gooide pijltjes met Michael van Gerwen, maakte kilometers met Dylan van Baarle, kon door hoogtevrees geen officier bij de mariniers worden en raakte verslaafd aan fixed gears. Inmiddels serveert Brian Megens koffie in zijn eigen Fixed Gear Coffee, aan de voet van de Cauberg. "Kom maar op met die Amstel Gold Race!"
Kleurrijke koerspetjes, nostalgische racefietsen, schitterende foto’s aan de wand. En uiteraard een relaxte bank, home made cakes en een blinkende machine die meesterlijke koffie fabriceert. Dit is hoe Brian Megens zijn eigen zaak voor zich zag, met de drie elementen waar hij voor warm loopt: koffie, fotografie en wielrennen. Want aan het begin van dit decennia koerste hij nog voor het continentale Jo Piels en voor de opleidingsploeg van Rabobank.
Maar sinds twee maanden is Megens te vinden op Daalhemerweg 4 in Valkenburg, waar zijn koffiezaak Fixed Gear Coffee huisvest. Wielerkenners zullen licht opveren bij het horen van die straatnaam, want aan het eind van die weg draait het peloton linksop richting de Cauberg. Zondag 21 april 2019 staat daarom al met rood omcirkeld in zijn agenda: de dag van de Amstel Gold Race. “Ik heb gehoord dat het rond die wedstrijd hier een gekkenhuis is. Laat maar komen!”, zegt de Brabantse Megens.
Dikke darter
In Oss zag Megens het levenslicht. Zoals de meeste Nederlandse jongens begint zijn sportieve loopbaan op het voetbalveld. Een blessure op 9-jarige leeftijd zorgt er echter voor dat Megens zijn kicksen definitief moet opbergen. Maar op dat moment, het einde van de twintigste eeuw, werd een sport razend populair in Nederland dankzij Raymond van Barneveld: darten. Ook Megens pakte de pijltjes op en dat ging hem verrassend goed af.
“Ik ben begonnen in de hoogtijdagen van Raymond van Barneveld, die in zowel 1998 als ’99 wereldkampioen werd”, vertelt Megens. “Bleek dat ik daar talent voor had. In 2005 sloot ik het jaar zelfs af als zeventiende van de wereld bij de jeugd en dat jaar had ik de Open Dortmund gewonnen. Het was niet onaardig.”
Broodjes kroket
Maar het succes voor het dartbord had ook een keerzijde voor de toenmalige puber, want de kilo’s vliegen eraan. Megens: “De dartsport heeft een kroegachtergrond en daar vind je vaak niet het meest gezonde eten. Ieder weekend werkte ik wel een paar broodjes kroket naar binnen. In die tijd had ik een ander postuur en woog ik 91 kilo. Stond ik tenminste stevig op de vloer, grapte ik. Maar wanneer je de trappen op school niet meer omhoog kan lopen, dan weegt eet succes niet op tegen dat ongemak.”
Tel daarbij op dat hij zijn ploeg- en trainingsmaat Michael van Gerwen wel zag doorstomen naar de absolute top. Toen realiseerde hij zich dat er iets moest veranderen. Hij verruilde zijn dartpijltjes voor twee bokshandschoenen, om weer fysiek in beweging te zijn. Megens staat zelfs tweemaal in de ring bij een kickbokswedstrijd. Toch is het niet zijn sport, maar hij leert wel wat het betekent om jezelf discipline op te leggen. “Toen ik stopte met darts ben ik snel veel afgevallen. Trouwens ook door vier jaar lang geen friet of taart te eten, haha.”
Marktplaats
Zijn zoektocht naar een nieuwe sport leidde hem via Marktplaats naar een racefiets. In 2009 kocht hij een tweedehandsje op de advertentiewebsite en ging kilometers maken. Ook voor wielrennen bleek hij een talent te hebben, vooral bergop (nadat hij 26 kilo was afgevallen). Dat viel het management van Jo Piels ook op, de ploeg die Megens in 2011 een contract aanbiedt. Hij rijdt dat jaar samen met onder andere Maurits Lammertink, Bert-Jan Lindeman en Johim Ariesen in het blauw/witte tricot van het Nederlands continentale team.
Een jaar later zet hij zijn handtekening onder een contract van de opleidingsploeg van Rabobank. Megens: “Toen ik voor het eerst bij de ploeg kwam, moesten mijn nieuwe teamgenoten wel lachen toen ze foto’s zagen van die dikke darter”, zegt Megens. “Ze konden het niet geloven dat ik het was, maar ze vinden het wel mooi dat ik deze ontwikkeling heb doorgemaakt.” In een team met onder andere Dylan van Baarle, Danny van Poppel en Rick Zabel rijdt hij enkele mooie uitslagen. Zo bleef hij bijvoorbeeld in de Rund um den Finanzplatz Eschborn-Frankfurt van 2012 met een groep van dertien renners voorop. Uiteindelijk eindigde Megens op plek twaalf, maar zag zich wel omringd door renners als Patrick Konrad (zevende in algemeen klassement van Giro d’Italia 2018), Michael Valgren Andersen (winnaar Omloop Het Nieuwsblad en Amstel Gold Race 2018) en Emanuel Buchmann (twaalfde in algemeen klassement van Vuelta a España 2018).
Make it or break it
Maar het was een make it or break it-jaar voor Megens, wat uiteindelijk het einde van zijn wielercarrière inluidde. “Allereerst was ik overtraind. Ten tweede was ik voor het laatste jaar een belofterenner, wat betekende dat je over moest naar de profs of veroordeeld was tot semiprof. Ten derde ging de sport best hard naar de klote door bekentenissen van dopinggebruik van de generatie ervoor. De opleidingsploeg ging in afgeslankte vorm verder, dat zag ik niet zitten. Mijn droom om op dit niveau te mogen koersen, is uitgekomen.”
Toch erkent Megens ook dat het voor hem moeilijk zou zijn geweest om de absolute top te halen. “Kijk, aan het begin van een koers moet iedereen trappen om vooruit te komen, of je nou Brian Megens of Philippe Gilbert heet. Maar de uitzonderlijke talenten komen er wel. Voor die laag renners eronder is het eigenlijk een loterij. Dus dan moet je jezelf afvragen of je kan compenseren met doorzettingsvermogen of winnaarsmentaliteit. Een renner als Tom Dumoulin zie je op televisie echt balen wanneer hij niet wint, terwijl ik best vrede kon hebben met een vierde plek als de drie renners voor mij beter waren.”
"Mijn nieuwe teamgenoten moesten lachen toen ze foto’s zagen van die dikke darter"
Hoogtevrees
Vier jaar lang heeft Megens amper een fiets aangeraakt. Slechts 700 kilometer in meer dan 1.400 dagen verraadt dat de liefde voor het wielrennen aardig bekoeld was. Hij wilde voor een opleiding tot officier bij de mariniers kiezen, maar hoogtevrees gooide roet in het eten. Uiteindelijk kiest hij voor European Studies aan de Universiteit Maastricht, om daarna Nieuwe media en digitale cultuur te studeren. Ondertussen heeft hij een nieuwe liefde opgedaan: fotografie. Maar ook de liefde voor de fiets bloeit weer op wanneer Megens in Alley Cat Bikes & Coffee een fixed gear-fiets zag. Megens: “Met zo’n fixed gear moet je alles zijn wat ik niet was als coureur: technisch en explosief. Ik had meteen zin om de Limburgse heuvels in te gaan met slechts één verzet en geen remmen! Het was echt loodzwaar. In mijn tijd bij Rabobank draaide het veel meer om welke wattages je kon trappen, maar pas op een fixed gear heb ik geleerd hoe je een fiets ècht onder controle houdt.”
Megens voelde de competitiedrang weer aanwakkeren en besloot zich in te schrijven voor een fixed gear-race (een zogenaamde crit) in Parijs. De 28-jarige Brabander kwam er achter dat ook in eigen land een wedstrijdserie voor fixed gears is, de NL Crit Series. “Hier
is het opgezet door Jan-Willem Blok, een oud-consul van de KNWU, die er heel hard aan werkt om de sport te laten groeien”, vertelt Megens. “Het heeft nog een beetje de stempel van hipsters op doortrapfietsen. Maar vergis je niet, het niveau tijdens die wedstrijden is ontzettend hoog.”
Dat het een wereldwijde competitie is, blijkt wel uit het feit dat enkele grootmachten zich aan de Red Hook Crits - de Champions League van de fixed gears - hebben verbonden, zoals Rockstar Games (bekend van de populaire game Grand Theft Auto), Specialized, Castelli en Tacx. Het zijn criteriums op een kort en technisch parcours, verreden na zonsondergang in bijvoorbeeld Barcelona, Londen en Milaan, waar duizenden mensen op afkomen.
Fixed Gear-Platform
De oorsprong ligt in de New Yorkse wijk Brooklyn, vertelt Megens. “In 2008 wilde David Trimble uit New York zijn verjaardag op een aparte manier vieren. In het district Red Hook in Brooklyn organiseerde hij een fixed gear crit. Een paar vrienden en hij zetten wat straten af op een industrieterrein en racen maar. Een jaar later deden ze dat nog eens en The New York Times schreef er een groot artikel over. Daarna is het in sneltreinvaart bekend geworden bij het grote publiek.” Megens reisde de hele wereld rond om mee te doen aan deze wedstrijden. Zo’n twee jaar geleden kwam hij Trimble tegen in Spanje. Tijdens een gesprek kwam het tweetal er achter dat de fixed gear-wereld eigenlijk een platform mist waar al het nieuws, wedstrijden en uitslagen te vinden zijn. Megens: “Ik heb een soort businessplan geschreven en Trimble om wat geld gevraagd voor de opstartfase. Zo heb ik de website www.fixedgearcrit.com gemaakt, waar alle informatie gebundeld is. Die site is mijn bedrijf, FGC.”
Red Hook Crit is inmiddels sponsor van FGC om het fixed gear-rijden te promoten. Dat betekent dat Megens als een soort ambassadeur de wereld rondreist om de sport en de website meer in beeld te brengen. Een van die manieren is door zelf aan wedstrijden mee te doen; zo racet hij in een zwart/groen koerspak met de letters FGC om de boodschap te verkondigen. Zo hebben zijn social mediakanalen Facebook en Instagram een gezamenlijk bereik van 13,5 duizend volgers, maar valt er ook nog een wereld te winnen. “Op wereldschaal is dat natuurlijk minimaal. Daarom helpt het ook dat bijvoorbeeld Laurens ten Dam, Joaqium Rodríguez en George Bennett een fixed gear-wedstrijd in Barcelona bijwoonden. Dat zorgt alleen maar voor meer bekendheid.”
"Een betere locatie dan aan de voet van de Cauberg kun je je in Nederland niet wensen"
Koffiezaak
De ondernemershonger van Megens was nog niet gestild. Het idee van een eigen koffiezaak pruttelt sinds vorig jaar door zijn hoofd. Op die manier wil hij zijn passies koffie, fotografie en wielrennen combineren. Ook deze situatie was voor hem nu of nooit. “Ik wilde het samen met mijn vriendin Shivani opzetten”, legt hij uit. “We hoeven ons nu nog geen zorgen te maken of we de hypotheek wel kunnen betalen of rekening te houden met dat we genoeg tijd aan onze kinderen besteden.”
De zoektocht naar een locatie duurde zes maanden, maar dat wachten werd wel beloond. Want er kwam toevallig een pand vrij in Valkenburg, aan de voet van de Cauberg. Megens: “Tja, een betere locatie in Nederland kun je volgens mij niet krijgen voor je wielerkoffiebar. Op 19 augustus hebben we de deuren geopend en toen kwamen er al honderd mensen. Inmiddels weten prof-coureurs ons ook al te vinden. Ik heb al een cappuccino gemaakt voor Parijs-Roubaix-winnaar Mathew Hayman! Maar we werken ook samen met Leah Kirchmann, die hier vaak de bananenbroden - de Leah Kirchmann Banana Bread - komt bakken in haar Sunweb-tenue.”
Waar Megens ook bijzonder trots op is, is het aantal speciale fietsen in zijn Fixed Gear Coffee. Zo staat er onder andere een originele Zieleman Type Special ’77, gemaakt door Ko Zieleman, de opa van Dylan Groenewegen. Of twee Specialized Red Hook Criterium Editions, waarvan elk type er wereldwijd slechts drie zijn geproduceerd. Maar Megens wil wel benadrukken dat het niet alleen een koffiezaak is voor wielrenners, iedereen kan er naar binnen stappen voor een lekkere bak koffie. “We willen wel wekelijke ritjes organiseren en een scherm opzetten om koers te kijken, maar het moet vooral een plek zijn waar iedereen kan relaxen.” Vooralsnog kijkt hij vooruit naar de Amstel Gold Race van volgend jaar, maar verder wil hij nog niet gaan. “Wat de komende jaren gaan brengen? Met mijn opvallende carrière, die telkens weer een compleet andere richting op gaat, ben ik niet een geschikte persoon om ook maar iets te voorspellen voor de toekomst.”
