Na de wereldtitel veldrijden die ze vorig jaar bij de junior-vrouwen behaalde in Dubendorf (Zwitserland), keek Shirin van Anrooij dit jaar met ambities uit naar een seizoen bij de beloften-vrouwen. Rugklachten hielden haar terug in het begin van de winter en in november sloeg in Tabor het noodlot toe: bij een val liep de Zeeuwse een flinke armwond op. Na een lange periode van revalidatie had Van Anrooij al de week voor het wereldkampioenschap zullen rijden, maar een buikgriep gooide dit keer roet in het eten. Wel staat het WK in Oostende op haar programma. ’’Het is al winst dat ik er bij kan zijn”.
"Het gaat beter dan verwacht."
Het startsignaal was net gegeven en de beste veldrijdsters van de wereld schoten naar voren om in een zo goed mogelijke positie het veld in te gaan in het stadspark van Tabor, waar de eerste wereldbeker van het jaar werd verreden. Het moet een handvol seconden geduurd hebben voordat de wedstrijd er voor Shirin van Anrooij letterlijk en figuurlijk tot stilstand kwam. De renster van Baloise Trek Lions sloeg tegen de grond en wist in een split second dat haar wedstrijd er op zat. Een gapende wond in haar arm, vermoedelijk door het raken van een schijfrem van een concurrente, zei haar genoeg. En de reacties van de mensen om haar heen eveneens. Haar teammanager Sven Nys gaf niet voor niets aan nog nooit een dergelijk ernstige wond te hebben gezien in zijn even lange als succesvolle loopbaan. Van Anrooij werd in Tsjechië geopereerd en dat werd later in Vlaanderen nog eens overgedaan. Bijna twee maanden later is het tijd voor haar rentree.
“Het gaat momenteel beter dan verwacht, de laatste weken is het herstel best snel gedaan. Het hakte er allemaal best in wat er gebeurd was. Zeker toen ik door een infectie voor een tweede keer geopereerd moest worden. Eerst was ik blij dat ik thuis weer op de fiets kon zitten. Door de hechtingen in mijn arm kon ik mijn arm niet strekken en dus ook mijn stuur niet vasthouden, daardoor zat buiten trainen er niet direct in. Het gaat nog wel met ups en downs, maar ik heb een goede trainingsstage met mijn wegploeg Trek-Segafredo achter de rug en ik voel nu dat ik klaar ben om weer van start te gaan in mijn eerste veldritten in lange tijd. In het begin van het seizoen was dit WK een groot doel, vooral omdat het zandparcours in Oostende me op het lijf geschreven is. Nu is het vooral een opluchting dat ik er van start kan gaan. Vanaf mijn val in Tabor heb ik gezegd dat ik wilde starten op het WK als dat zou kunnen. Nu is het zover.’’
"Op de weg is mijn grootste droom ooit goed te presteren in de Giro Rosa."
Brand en Van Dijk
Bij de wegploeg van Trek heeft ze twee Nederlandse ploeggenoten met Lucinda Brand en Ellen van Dijk. De eerste is dat ook bij crossteam Baloise Trek Lions. “Ik vond het wel vertrouwd dat er twee Nederlandse vrouwen reden bij het tekenen bij de wegploeg. Maar al snel bleek het sowieso een prettig en hecht team en moet ik blij zijn dat Engels leren me altijd goed is afgegaan, want dat is de voertaal. Maar het zien van een bekend gezicht zoals dat van Lucinda is wel prettig in het begin Al was het enkel maar dat het dan niet alleen maar nieuwe mensen voor je zijn. Lucinda is een voorbeeld als het gaat om het maken van de combinatie weg en veld, Ellen is een voormalig wereldkampioene tijdrijden. Het was leuk om samen met haar de ideale zitpositie op de tijdritfiets te testen. Het zijn kortom twee landgenotes waar ik tegen op kijk.”
Na het WK zit haar korte veldritseizoen er alweer op. “Ik denk dat ik nog even terug naar Spanje ga. Ik heb door die drie weken zonder competitie geen echte basis kunnen leggen. En het plan is nu om een zo goed mogelijk wegseizoen af te werken. Maar het is prettig om het veldrijden nog wel op een goede manier af te sluiten. De winter is heel anders gelopen dan verwacht. Ik startte goed in Gieten en in Beringen, waar ik vijfde was. Maar door een val in Kruibeke heb ik lang met rugklachten rond gelopen. Mijn doel is om nu een mooi wegseizoen te draaien en met die kilometers en power in de benen volgende winter er direct te staan bij het begin van de veldritwinter.”
Ambities op weg en veld
Ze is jong en heeft een flexibele instelling. Ambities zijn er nog genoeg voor de komende jaren, in beide disciplines. “Op de weg is mijn grootste droom ooit goed te presteren in de Giro Rosa. Dat lijkt me een supermooie wedstrijd. Ik wil ook verder komen in het tijdrijden. Dat is een eerlijke sport, waarin je zelf met goede benen kunt oogsten, maar tegelijkertijd jezelf achter niemand kunt verschuilen. Dit seizoen was ik op het EK in Frankrijk niet goed genoeg. Dan kom je niet verder dan een vierde plaats. Dat is tijdrijden. In het veldrijden hoop ik jaar in, jaar uit een beetje te kunnen groeien. En dan te zien wat erin zit. Ik vind het in de cross moeilijker een concreet doel te noemen. Ik hoop in ieder geval de sporten te kunnen blijven combineren, mits er goed overleg is, moet dat kunnen.”
