Wat hebben we een prachtig veldseizoen achter de rug! Prachtige evenementen, veel op Nederlandse bodem, en prachtige kampioenen! Zelf was ik bij het NK in Zaltbommel, bij het NK jeugd in Almelo en bij het WK in Hoogerheide. Over alle drie valt heel veel te zeggen.
Toen ik naar Zaltbommel ging, vertelde de routebeschrijving me dat ik in het centrum van Zaltbommel moest zijn. Ik kon dat bijna niet geloven, veldrijden in het centrum van een stad? Hoe kan dat? Nou, het kan. Want aan de voet van het centrum lagen de uiterwaarden van de Waal en juist daar was het parcours aangelegd. In een week dat de waterstanden ongekend hoog waren en het parcours elke dag vanwege het oprukkende water verlegd moest worden. Maar dat mocht de pret niet drukken, er bleef een modderig, zwaar en selectief parcours over. En daar zag je weer eens wat je eigenlijk al wist: veldrijden is de enige sport waarbij de sporters niet zeuren over slecht weer! Mooie races, fantastische organisatie, prachtkampioenen!
Een paar weken later was ik in Almelo bij het NK Jeugd. Uitgenodigd door Philip Kootstra, de voorzitter van de organiserende De Zwaluwen. Ik noem zijn naam even omdat iedereen daar me vertelde dat het evenement er niet zonder zijn inbreng zou zijn gekomen. Er liepen meer dan 100 vrijwilligers rond die allemaal onmisbaar waren, maar Philip was degene die zich er in vast beet tot het er kwam. Net zoals hij er vroeg bij was om mij uit te nodigen en toen ook niet meer los liet, haha. Ik vond het mooi. Het was ons verenigingsleven op zijn mooist en sterkst!
Weer een week later was het de beurt aan Hoogerheide, het WK Veldrijden. Fantastisch georganiseerd door Jan Prop en zijn mannen en vrouwen. En dat is niet niks als je dan ook nog eens rekening moet houden met alle wensen en wensjes van de mannen en vrouwen van de UCI. Maar het parcours lag er, de gigantische sponsortent kwam er, de renners reden en de Nederlanders leverden prachtige kampioenen!
Bij al die drie gelegenheden viel me één gemeenschappelijk ding op: wat is veldrijden een fantastische kijksport. Het leende zich prima voor een dagje uit en er kwamen dus ook hele gezinnen en families op af. Het parcours wordt uitgelegd over een relatief klein terrein dus als toeschouwer zie je de rijders meermaals langs komen. En ook voor de media, waaronder de TV, is het prima te volgen. Plots begrijp je waarom veldrijden zo snel aan populariteit wint. Niet alleen overigens omdat het zo publieksvriendelijk is en we zulke fantastische kampioenen hebben. Maar ook omdat het met z’n relatief korte explosieve races precies aansluit bij wat jongeren vandaag de dag spectaculair en aantrekkelijk vinden.
Nu gaan we langzaam op weg naar de lente. Ik heb zelf ook de racefiets weer gepakt en mijn eigen berggeittraining gepland. Overal om me heen zie ik weer mannen en vrouwen, jongens en meisjes over onze wegen koersen. De eerste koersen worden al weer gereden, de eerste winnaars zijn al weer bekend. En niet alleen op de weg maar ook bij de mountainbikes, de BMX en op de baan barst het spektakel al weer los. Dit gaat een mooie lente worden!
