Met twee gouden medailles sluit Nederland een succesvol wereldkampioenschap op de baan in stijl af. Kirsten Wild veroverde haar derde regenboogtrui, door na het omnium en de scratch ook de puntenkoers te winnen. Jeffrey Hoogland won - na het goud op de teamsprint - zijn tweede wereldtitel door de kilometer tijdrit op zijn naam te brengen. Met ook nog eens brons voor Theo Bos op de kilometer en twee finaleplaatsen op de keirin voor vrouwen liet de oranje baanequipe zich opnieuw van haar beste kans zien.
Favoriet op de puntenkoers
Kirsten Wild ging als grote favoriete van start op de puntenkoers en bleek opnieuw de sterkste van het deelnemersveld. Al voor de laatste sprint verreden werd - nota bene met dubbele punten- had de Overijsselse de wereldtitel op zak. Wild genoot er met volle teugen van. "Dit is echt een heel bijzonder moment in mijn loopbaan. Ik heb me gericht op het winnen van zoveel mogelijk punten. Dat ging zo goed dat ik in de laatste sprint niet meer mee hoefde te doen. Ik mikte vol op de voorlaatste sprint zodat ik een marge van meer dan tien punten had en toen was het binnen. Normaal weet je pas na de allerlaatste sprint waar je eindigt, maar nu kon ik gewoon die laatste tien ronden genieten van dit nieuwe goud en van dit hele toernooi.”
"Dit is echt een heel bijzonder moment in mijn loopbaan."
Nederlanders in finale kilometer tijdrit
Vervolgens wisten Jeffrey Hoogland, Theo Bos en Sam Ligtlee alle drie tot de finale van de kilometer tijdrit wisten door te dringen. Net als in de kwalificatie realiseerde Jeffrey Hoogland in de finale de snelste tijd. Achter de Australische sprinter Michael Glaetzer veroverde Theo Bos het brons. Jeffrey Hoogland sloot zo het toernooi goed af: “Ik was woedend op mezelf na het sprinttoernooi , waar ik er voor mijn gevoel veel te vroeg uitging. Ik heb wat last van mijn luchtwegen, maar ik maakte daar ook gewoon een domme fout. Ik ben direct in de herstelmodus gegaan en me gericht op dit onderdeel. Ik ben niet dol op de kilometer, je rijdt je zo leeg. Het is echt niet leuk meer hoe kapot je dan bent. Maar ik wist dat ik hier winnen kon en ga er nu langzaam van genieten dat dit gelukt is."
Theo Bos stond met hoog gespannen verwachtingen aan de start. “Ik had stiekem gehoopt op de regenboogtrui, maar wist dat het lastig zou worden gezien de tijden in de kwalificatie. Maar Glaetzer en Jeffrey hadden natuurlijk ook een mindere tweede rit kunnen hebben, maar dat gebeurde niet. Ik kan wel leven met deze bronzen medaille, het is bijzonder om – net als in 2011 – voor eigen publiek een medaille te pakken." Toen won Bos met Peter Schep brons op de madison.
"Ik ben niet dol op de kilometer, je rijdt je zo leeg."
Keirinfinale vrouwen
In de keirinfinale stonden twee Nederlandse vrouwen: Laurine van Riessen en Shanne Braspennincx. Zij eindigden respectievelijk als vierde en vijfde. Braspennincx opende zeer sterk, maar kon haar koppositie niet tot het einde toe vast houden. “Ik heb gereden om te winnen en uiteindelijk sta ik met lege handen. Dat kan in de keirin gebeuren. Maar ik wilde niet inzetten op zilver of brons, ben vol voor goud gegaan. Ik wilde mezelf niet verwijten dat ik het – uitgerekend hier voor eigen publiek – niet geprobeerd had."
Tevreden coaches
De coaches Bill Huck en Peter Schep konden tevreden de deuren van Omnisport achter zich dicht trekken. Huck zag de teamsprinters bij de mannen én Jeffrey Hoogland goud winnen, zag de vrouwelijke teamsprinters naar zilver snellen en had ook nog brons op de kilometer (Theo Bos) en de 500 meter (Elis Ligtlee). "We beschikken over een sterke groep en hebben hard gewerkt om hier goed te zijn. Door de teamsprintmedailles begonnen we ijzersterk. De sprint en de keirin hadden wellicht wat beter gekund. Het is mooi om weer af te sluiten met het kilometergoud. Met deze prestaties kunnen we verder bouwen." Peter Schep zag met name Kirsten Wild (drie keer goud) en Jan Willem van Schip excelleren. Wild won ook nog zilver met de koppelkoers met Amy Pieters. Schep: "Ik wist dat Kirsten in orde was, maar we hadden niet kunnen denken dat ze zo boven de concurrentie uit zou steken. Jan Willem toonde zijn klasse in de wereldbeker in Minsk, maar kon het ook waarmaken tegen de absolute wereldtop. Hij heeft zeer sterk gereden."
"Ik wist dat Kirsten in orde was, maar we hadden niet kunnen denken dat ze zo boven de concurrentie uit zou steken."
