Mountainbikester Anne Tauber had in 2017 kunnen kiezen voor een nieuw seizoen bij de beloften-vrouwen, nadat ze vorig jaar in deze categorie al aantoonde voor de podiumplaatsen mee te kunnen spelen. Maar de Friezin van Team Habitat plaatste de lat hoger dit jaar en zag die beslissing beloond met én sterke optredens bij de elite-vrouwen én met eremetaal op het Europees Kampioenschap MTB in het Italiaanse Darfo Boario Terme eerder deze zomer. Met vertrouwen reist de Nederlands kampioene af naar het wereldkampioenschap MTB in Cairns. Daar kan ze de kers op de taart van een geweldig seizoen plaatsen.
Het mountainbiken was voor haar altijd een uitdagende zomeractiviteit tussen twee schaatswinters door. Maar van een leuke manier om zomers bezig te blijven, kreeg deze tak van de wielersport haar absolute prioriteit toen ze haar mogelijkheden op de MTB echt leerde kennen. Tauber stond afgelopen winter nog wel degelijk op de schaats, maar het mountainbiken gaat nu voor. “Daar liggen mijn uitdagingen voor de komende jaren. Ik heb mezelf ten doel gesteld om de Olympische Spelen in Tokio 2020 te halen en dan kun je geen concessies doen. Die beslissing lijkt zich uit te betalen. Maar ook als het minder was verlopen, had ik er nog altijd achter gestaan. Als je ergens voor gaat, dan moet je dat nu eenmaal voor honderd procent doen.”
Uitdagingen
Dat Tauber van uitdagingen houdt, blijkt wel uit haar insteek voor het mountainbikeseizoen 2017. “Ik kende in 2016 een sterk jaar met podiumplaatsen in de wereldbekers en een zesde plaats op het wereldkampioenschap. Dan kun je kiezen voor nog een jaar in die categorie. Maar bij de elite-vrouwen verwacht ik mezelf meer uit de kunnen dagen en me sneller te kunnen ontwikkelen.” Ze zette in het begin van het seizoen in op top 20-plaatsen, maar verraste ook zichzelf met haar stormachtige loopbaan. Ze reed al drie keer in de top 10, met als positieve uitschieter de zesde plek in Monte Saint Anne. Daarnaast rijdt ze alleen het EK en WK tussen de beloften-vrouwen. Het eerste toernooi was zeer geslaagd met het EK-brons in Italië. Daar bleken de Zwitserse concurrentes Sina Frei en haar landgenote Alessandra Keller te sterk. “Hoewel ik tot het laatst streed voor meer, kan ik vrede hebben met dat resultaat. Het was mijn eerste medaille op een internationaal kampioenschap en dat motiveerde mij voor de rest van het seizoen.” Daarin is het WK in Australië een belangrijk volgend doel. “Daar verwacht ik nog de Britse Evie Richards, die op het EK nog keer ontbrak en nog een sterke Amerikaanse. Maar ik hoop ook daar om de prijzen mee te doen. Het seizoen verloopt heel voorspoedig, het is mooi om te zien dat de keuze die ik maakte zich uitbetaald hebben met successen.”
Vizier op Tokio
Haar vizier is nu al nadrukkelijk gericht op het magische olympische jaar 2020 . “Uiteindelijk is het de bedoeling om straks op de Olympische Spelen in Tokio een topprestatie te leveren, maar tussendoor hoop ik natuurlijk zoveel mogelijk mooie resultaten te behalen. De nationale titel, brons op het EK en mijn wereldbekerprestaties zijn een mooi begin, maar ik weet zeker dat er nog veel meer moois aan kan komen de komende jaren als ik zo verder ga.”
