Ik zie in de sport twee soorten winnaars. De winnaar die zichzelf en de wereld verbaast met zijn winnen. Het overkomt hem zelf. De geest is vrij en onbevangen, waardoor het lichaam totaal vrij kan presteren en boven zichzelf uitstijgt.
Een mooi voorbeeld hiervan is Esmee Visser, die goud won op de Winterspelen. Vol verbazing stond ze voor de camera. De andere winnaar is die waar iedereen het van verwacht. Hij kan alleen maar verliezen. Alle aandacht is op hem gericht. Hij heeft zichzelf getraind in een onbevangen geest en kan deze op belangrijke momenten behouden.
Jetze Plat
Jetze Plat kon afgelopen jaar alleen maar verliezen. Overal waar hij aan de start stond, ging iedereen ervan uit dat hij ging winnen. En hij won alles! Weinig mensen beseffen hoe hard hij heeft gewerkt om zichzelf tussen de oren rustig te houden. Om te presteren op de momenten dat het moest. De verschillen waren soms minimaal, maar hij won keer op keer. Dit soort winnen is moeilijker dan het eerste winnen. Blijven winnen is geen vanzelfsprekendheid. Het vraagt meer dan alleen talent, hard werken en goed in vorm zijn.
Zelfkennis
Elke keer dat Jetze won, legde hij de lat hoger en nam de druk toe. Zowel intern als extern. Probeer dan maar eens een kalme geest te behouden tijdens een WK. Zorg dan maar eens dat de druk je niet verlamt. De titels die Jetze won, kwamen voort uit een voorbereiding die tot in de puntjes klopte. Dit kunnen er maar weinig. Het vraagt zelfkennis en controle. Hij weet als geen ander hoe hij zich moet voorbereiden en wie hij moet betrekken in zijn proces naar winst. Ook dit jaar zal iedereen het vanzelfsprekend vinden dat hij wint. Elke overwinning zal daarom bijzonder zijn.
Foto: Iris Versteeg
