In 2008 reden de oranje pistiers op een nieuw model Koga over de Olympische piste van Peking: de Koga Kimera. Speciaal ontworpen voor Theo Bos, maar het was Marianne Vos die er de puntenkoers mee won. Voor de Spelen van Tokyo is er een nieuw pareltje in de maak.
Voormalig Koga-topman Wouter Jager haalde er destijds de cover van Time Magazine mee: een fiets van een half miljoen - de Kimera - moest Theo Bos succes brengen. De meervoudig wereldkampioen op de sprint was het uithangbord én de mede-initiator van dit model, dat inmiddels als gewone racefiets onder dezelfde naam te krijgen is. Harald Troost, marketing manager bij Koga, kijkt trots terug op het project. “Theo behoorde toen tot de absolute wereldtop en was erop gebrand om in Peking te doen wat hem in Athene vier jaar eerder niet lukte: Olympisch goud winnen op de sprint.”
Alles wat daar aan kon bijdragen, werd kritisch tegen het licht gehouden. Dus ook de fiets. “De Kimera werd puur op Theo’s lijf ontworpen. We zetten daarmee destijds een mooie stap, want alle nieuwe ontwikkelingen werden toegepast. Zo kreeg hij de op dat moment best denkbare fiets mee naar Peking. De naam hadden we afgeleid van het Griekse woord chimaera, een uit de mythologie afkomstige naam voor een kruising tussen een leeuw en een draak. Het idee was dat de Nederlandse leeuw de Chinese draak zou verslaan.”
Het liep anders; Bos kende een ongelukkig toernooi, kwam nog ten val op de keirin, maar had eigenlijk geen moment uitzicht op het goud. Troost: “En hoewel de fiets op Theo’s lijf was ontworpen, konden de andere renners er – met enige aanpassingen – ook mee uit de voeten. En zo zagen we Marianne Vos alsnog het goud veroveren, maar dan op de puntenkoers bij de vrouwen.”
Lange renners
De herkenbare kromming in de bovenbuis van het frame en alle toegepaste wetenschappen, kwamen de jaren daarna allemaal terug in andere Koga-modellen. De baanfiets van de KNWU-selectie werd ondertussen steeds verder geperfectioneerd. “Met name in materiaalgebruik - we konden steeds lichter maar zeer sterk carbon gebruiken voor de mallen die we van de Kimera hadden laten maken - hebben we later nog meer kunnen winnen. In aanloop naar Rio hebben we onder meer een nieuwe voorvork ontwikkeld. We zijn de fiets blijven ontwikkelen zodat deze competitief bleef.”
Het grote verschil met 2008 is dat we nu niet één renner centraal stellen, maar juist alle renners meenemen in het proces.
Maar na Rio volgde het besluit om een compleet nieuwe fiets te ontwerpen. “Bijvoorbeeld omdat we nu een aantal lange renners in de ploeg hebben, waarvoor we een ander model willen maken. Maar ook om te zorgen dat onze sporters in Tokio de best denkbare fiets hebben. Er zijn nieuwe ontwikkelingen gaande op het gebied van aerodynamica en materiaal. Ook eisen van de UCI zijn veranderd. Het grote verschil met 2008 is dat we nu niet één renner centraal stellen, maar juist alle renners meenemen in het proces. Alle renners gaan de windtunnel in om het samenspel tussen fiets en renner zo optimaal mogelijk te maken.”
Koga staat er bepaald niet alleen voor. De TU Delft, Actiflow en Pontis Engineering zijn betrokken bij die ontwikkeling van de fiets. “Bij ons bedrijf is met Mark Dorlandt dezelfde projectleider actief als in 2008 bij de Kimera. Hij begeleidt de totale ontwikkeling, van plan tot eindproduct.”
Na honderden foto’s van renners op de fiets werd er een 3D-model ontwikkeld waarmee de aerodynamica verbeterd moet worden. De hoop en verwachting van Koga en de KNWU is dat er meer bedrijven aansluiten richting 2020, zodat ook op terrein van kleding en helmen het optimale resultaat bereikt kan worden.
Publiciteit
Voor Koga is de baansport - samen met de sponsoring van de SEG Racing Academy op de weg - een mooi uithangbord om zich te profileren als sportief en hoogwaardig fietsmerk. Men heeft de expertise in huis om topmateriaal te ontwikkelen voor topprestaties. “We hebben er nadrukkelijk voor gekozen de sponsoring van de KNWU-baanrenners tot 2020 voort te zetten. Zij zijn de ideale ambassadeurs van ons merk. Met name op de wereldkampioenschappen en op de Olympische Spelen vinden wij het geschikte internationale podium om een sportief imago uit te stralen. Deze sponsoring levert qua directe inkomsten weinig op. Incidenteel verkopen wij een baanfiets in de reguliere markt, maar de fietsen komen snel op enkele duizenden euro’s. Best een investering voor een gewone klant die zo nu en dan op de piste rijdt.”
Het bedrag van een half miljoen, dat Wouter Jager in de aanloop naar 2008 noemde, zit dan ook vooral in ontwikkelingskosten, arbeidsuren en testen. “Dergelijke bedragen verdien je niet terug door de verkoop van baanfietsen”, erkent Troost. “Maar als bedrijf hebben we de spin-off wel in publiciteit en kunnen we de resultaten van dat proces verder doorvoeren in andere modellen, zoals racefietsen en e-bikes. Producten waar we wél ons geld mee verdienen.”
