Ruim driehonderd renners rijden op zaterdag 28 januari het NK veldrijden voor de jeugd en ID-cycling. De winnaars van het vorige jeugdkampioenschap cyclo-cross op de Sumpel in Almelo van 2009 waren allemaal even trots op hun titels. Velen gingen door in het veld, anderen zochten een andere toekomst op. Zoals Pascal Eenkhoorn die inmiddels prof op de weg is bij Lotto-Dstny en het rood-wit-blauw van de profs op de weg draagt. Steffie van der Peet vierde in Almelo haar laatste NK-titel in de cyclo-cross. Inmiddels is zijn één van de snelste vrouwen van de wereld op de baan en droomt ze van de Olympische Spelen in Parijs als sprintster.
Onder andere Steffie van der Peet (2e rij, 1e van rechts) en Pascal Eenkhoorn (3e rij, 2e van links) na het NK Veldrijden voor de jeugd in 2009 in Almelo.
"Met mijn familie kijk ik nog regelmatig naar veldritten en dat vind ik ook echt heel leuk"
De trui die in Almelo is overhandigd aan de toen nog piepjonge Steffie van der Peet (meisjes categorie 2) hangt nog altijd in het ouderlijk huis in Zuid-Holland. ‘’Het was mijn tweede en achteraf ook laatste titel in het veld, op de weg won ik nog een aantal keren vaker. De weg en het veld waren de disciplines die ik toen beoefende, van de baan had ik misschien nog niet eens gehoord. Ik was een renster die het echt van de techniek moest hebben. Op de foto’s van toen zie ik dat het ook best modderig was die dag, dus dat was zeker iets wat mij lag. Ik was toen ook nog wel groter dan mijn leeftijdsgenoten en later was dat voordeel weg. Veldrijden bleef leuk, maar er waren toch anderen die er beter voor de dag kwamen. Ik was wel het type dat het leuk vond om te winnen en zeker een NK was altijd een wedstrijd waar ik naar uitkeek. Bij een veldrit zei iemand tegen mijn vader dat we het ook eens op de baan konden proberen. Dat deden we en dat vond ik ook heel leuk om te doen. Later ben ik me gaan specialiseren op het sprinten en dat gaat zo goed dat ik nu ook EK’s en WK’s mag rijden. Vorige winter wist ik eindelijk weer eens een NK-truitje te winnen: ik won de keirin op het NK Baan. Afgelopen NK kwamen daar titels op de keirin en sprint bij. Die hangen nu ook bij de verzameling truitjes in mijn ouderlijk huis. Volgens mij zijn er niet echt rensters uit mijn lichting doorgebroken. Bij mijn zus Fleur reden Shirin van Anrooij en Puck Pieterse toen rond, die doen het nu hartstikke goed. Met mijn familie kijk ik nog regelmatig naar veldritten en dat vind ik ook echt heel leuk. Maar mijn hart en sportieve ambities liggen nu op de baan.’’
Meer rust in de winter
Nederlands profkampioen op de weg Pascal Eenkhoorn kan zich het NK in het veld nog goed herinneren. ‘’Ik reed altijd graag in Almelo. Er lag een mooi parcours en ik kan me herinneren dat het rondje er tijdens het NK voor de jeugd heel modderig bij lag en dat ik eigenlijk vanaf het begin kon wegrijden bij de concurrentie. De tegenstand kwam voornamelijk van Alex Mengoulas volgens mij. Ik moet hier thuis nog beelden hebben liggen van dat NK. In totaal heb ik vijf titels gewonnen en dit is de laatste bij de jeugd geweest als ik terug reken.’’ Veldrijden was tot en met de juniorencategorie een combinatie die Eenkhoorn graag maakte. Hij schopte het zelfs tot de internationale ploeg van de broers Roodhooft, waar ook Mathieu van der Poel voor uitkomt. ‘’Maar ik herinner me dat ik het WK op de weg in Ponferrada bij de junioren had gereden en vlak daarop alweer naar Gieten ging om te crossen. Dat was echt een ‘shock to the sytstem’. Kort daarop besloot ik te stoppen. In plaats van al dat reizen en maar blijven geven in de winter, koos ik voor wat meer rust. Niet meer elke week met mijn vader in de camper vanuit Genemuiden naar Vlaanderen, maar het lichaam laten rusten en rustig opbouwen naar het nieuwe wegseizoen. Ik sta nog altijd achter die beslissing, die heeft goed uitgepakt voor mij. Veldrijden kijken doe ik niet elke week meer, vaak rijd ik op zondag een lange trainingsrit en vergeet ik het op te nemen. Dat doe ik wel als Mathieu van der Poel en Wout van Aert rijden, want die mannen voegen echt iets toe aan de cross. Voor mij is de weg de enige discipline waarin ik mijn inkomen verdien. Met het rood-wit-blauw om de schouders rijd ik vanaf dit seizoen bij Lotto-Dstny, waar ik vaker de kans krijg zelf voor de winst te gaan. Want toen in Almelo en nu geldt voor mij persoonlijk hetzelfde principe: ‘winnen dat is waar je het voor doet’.
