Volkomen onverwacht – niet in de minste plaats voor zichzelf – reed Mischa Bredewold een jaar geleden op de Col du VAM naar de Europese titel bij de elite-vrouwen. De kampioenstrui om haar schouders was in het begin best even wennen voor de renster van SD Worx-Protime, maar de 24-jarige Amersfoortse groeide echt in dit tricot en sloot af in stijl: met de winst in de GP de Plouay, de laatste wedstrijd die ze reed, voordat ze opnieuw op het EK op de weg van start zal gaan.
"Zo’n plaatje dat je in die Europese kampioenstrui juichend over de streep komt, dat is waar je toch wel een beetje naar uitkijkt"
Het was haar allereerste kampioenstrui en toen het pas echt allemaal was doorgedrongen tot haar dat zij die titel had veroverd voor TeamNL, volgde direct de winter. En moest ze tot het voorjaar wachten voordat ze de witte trui met blauwe banen en gele sterren aan mocht trekken. ‘’Voor mij was dat in het begin best wel even wennen in de wedstrijden, dat gaf een nieuw soort druk. Je wordt er geen ander mens van, maar iedereen kent je. Ik had nog nooit in een kampioenstrui gefietst. Het maakt wel wat meer los, merkte ik al snel. Niet alleen word je in de wedstrijd eerder opgemerkt als je mee springt – wat daarvoor in het shirt van SD Worx-Protime ook al wel het geval was – maar je krijgt plotseling veel meer aandacht. Meer handtekeningen, meer interviews, meer praatjes voor de wedstrijd, meer foto’s en selfies en je gaat vaker langs bij sponsors.’’
Ommekeer in Baskenland
Daar kwam bij dat het sportief niet ging zoals ze wilde. ‘’Ik brak twee ribben in de Strade Bianche en daar heb je uiteraard best last van in het voorjaar. Je wilt je graag laten zien in die trui, maar dat lukt niet. Dat was frustrerend. Maar begrijp me niet verkeerd: de titel is nooit een last geweest, ik heb het altijd gaaf gevonden en er volop van genoten. Ik moet ook zeggen dat de ploeg me daar heel goed in begeleid heeft, daar is zoveel ervaring met opkomende rensters en de druk die daar bij komt kijken. Dat heeft me zeker geholpen.’’ De sportieve kentering kwam in het Baskenland. De ribben waren geheeld, de trui zat haar inmiddels als gegoten en toen won ze twee keer in haar kampioenstricot in de Itzulia Tour. ‘’Dat was echt wel een keerpunt in mijn seizoen, ik wilde graag een keer winnen in die trui. Zo’n plaatje dat je in die Europese kampioenstrui juichend over de streep komt, dat is waar je toch wel een beetje naar uitkijkt. En dat lukte. Vervolgens won ik ook nog mijn laatste wedstrijd die ik reed voor het volgende EK, de GP de Plouay, dat voelde ook echt heel goed. Zo’n mooie afsluiter van een bijzonder jaar.’’
"Ik zal in ieder geval altijd die banen van de EK-titel op mijn mouwtjes hebben, dat is toch ook wel heel gaaf"
Afstand doen van trui
Sommige sporters hebben het er moeilijk mee om te beseffen dat de trui straks van een ander gaat zijn. ‘’Natuurlijk hecht je eraan, maar ik heb het mogen meemaken. Want ik realiseer me best dat het bijzonder is om die titel te winnen - zeker als je zo jong bent – sommige toppers is dat nooit gegund. Ik zal in ieder geval altijd die banen van de EK-titel op mijn mouwtjes hebben, dat is toch ook wel heel gaaf. Op het NK aasde ik nog wel op die andere kampioenstrui, maar die ging naar mijn ploeggenote Chantal van den Broek-Blaak. Daar was ik ook heel blij mee natuurlijk.’’ En straks staat ze weer op het EK rond het Belgische Hasselt. Wat verwacht ze daarvan? ‘’Ik denk dat de verwachtingen erg afhankelijk zijn van de weersvoorspellingen. Waait en regent het, dan kun je daar zeker een afvalkoers krijgen. Is het mooi en windstil weer, dan is het ons scenario A om te gaan sprinten met Lorena Wiebes. Dat zal zeker niet zonder slag of stoot gaan, want er zullen veel rensters juist die afloop willen vermijden. Maar we hebben zo’n snelle renster in huis, daar moeten we gebruik van maken.’’ Daarover gesproken. Een jaar geleden had Wiebes het zichtbaar moeilijk met het feit dat zij – als tweede – net naast titelprolongatie greep na een jaar met veel pech. Ze maakte van haar hart geen moordkuil. Bredewold zegt dat dit niet tussen hen in staat. ‘’Nee, we zijn goed met elkaar en hebben ondertussen alweer zo vaak samen gekoerst. Ik werk altijd graag voor Lorena en heb niet één keer het gevoel gehad dat ik nog beter mijn best moest doen, dat ik iets goed moest maken of zo. Dat gevoel heb ik straks op het EK ook niet. Maar ik gun haar de titel wel van harte. Het zou een mooie manier zijn om er een punt achter te zetten.’’
Zo werd Mischa Bredewold vorig jaar Europees Kampioene
View this post on Instagram
