Annemiek van Vleuten kende in de Boels Ladies Tour een prima generale repetitie voor het wereldkampioenschap in Bergen. Zowel in de twee tijdritten – die de renster van Orica-Scott won – als in de Limburgse heuvels gaf de Gelderse blijk van prima vorm. Wat haar een afgetekende eindzege opleverde. Een mooi nieuw hoogtepunt in een sterk seizoen met tal van ereplaatsen, Giro-ritzeges en de overwinning in La Course. Het wereldkampioenschap moet een nieuwe mijlpaal worden in haar seizoen en carrière. “Ik ga uit van mijn eigen kracht. Zowel in de tijdrit als de wegwedstrijd start ik met ambities en met heel goede vorm. Ik ga zien wat me dat brengt.”
Van Vleuten is niet bezig met concurrenten, zo benadrukt ze. Haar eigen aanloop naar dit wereldkampioenschap verliep zoals gedroomd en dat geeft haar veel vertrouwen. “Ik heb een hoogtestage achter de rug – mijn derde van het seizoen – en ben anderhalve dag na terugkomst in mijn eigen woonplaats Wageningen van start gegaan in de Boels Ladies Tour. De korte en de lange tijdrit reed ik heel sterk, ook al zal ik normaal gesproken nog iets beter kunnen zijn op het wereldkampioenschap in Bergen. In de heuvels in Limburg had ik vervolgens de punch om echt aan de boom te schudden. Zowel in de tijdrit als de wegwedstrijd waren er sterke concurrentes aanwezig. Het was goed om te zien dat ik hen voor kon blijven. Ik ben niet echt met de tegenstand bezig, met name in de tijdrit gaat het mij er vooral om dat ik mijn eigen prestatie kan leveren, dat ik het maximale eruit haal. Maar het feit dat ik Europees kampioene Ellen van Dijk enkele keren kon verslaan dit jaar in de tijdritten, geeft aan dat er mogelijkheden zijn.”
Van niemand schrik
Toch spreekt ze qua klasseringen geen concrete verwachting uit. “Je hoopt natuurlijk op het hoogst haalbare, maar ik heb niet alles in de hand. Maar vraag je me ernaar, dan zeg ik dat het me goed deed dat ik in de tijdrit sterke concurrentes als Linda Villumsen en Lisa Brennauer achter me liet en dat in de Limburgse heuvels rensters als Kasia Niewiadoma en Elisa Longo Borghini niet in staat bleken om te volgen. Ik verwacht niet dat de verhoudingen in twee weken drastisch veranderen. Een onzekere factor is nog Lizzie Deignan, die ik normaal gesproken ook heel hoog in zou schatten op dit parcours in de wegwedstrijd. Het is echter afwachten waar zij toe in staat is nadat zij in de Boels Ladies Tour op moest geven om haar blindedarm te laten wegnemen. Ikzelf ben vol vertrouwen. Mijn voorbereiding verliep perfect en met name in de tijdrit gaat het vooral daarom. Ik denk dat ik nog nooit zo sterk was op dit terrein. In de wegwedstrijd zullen we ongetwijfeld nog een tactisch plan maken en dan zullen daar zeker ook nog meer tegenstandsters aan bod komen. Maar op dit moment heb ik voor niemand schrik.”
"Maar op dit moment heb ik voor niemand schrik.”
Geslaagde test
De parcoursen zag ze dankzij informatie van de KNWU en van haar team Orica-Scott, ze had voordien nog geen verkenning in Bergen gedaan. “Maar via de aangeleverde info weet ik al precies hoe lang de klimmen zijn en hoe steil. Met name in de tijdrit ligt een pittige klim. Maar ik kan die beklimmingen steeds beter aan. Door mijn voorbereiding op de wegwedstrijd in Rio vorig jaar en door de manier waarop ik daar de concurrentie partij kon bieden bergop, heb ik veel vertrouwen opgedaan. Dat vertrouwen neem ik mee naar Bergen. Laat de wedstrijden maar komen, ik heb er zin in.” Van Vleuten reed na de Boels Ladies Tour geen wedstrijden meer. “Ik heb hard gewerkt om er te staan in deze wedstrijd en op het WK en de benen bleken bijzonder goed in onze Nederlandse etappekoers uit de UCI Women’s WorldTour. Daarna was het zaak om wat gerichte trainingen te doen en vooral niet te gek meer te doen. De arbeid is geleverd, laten we nu maar kijken waar dat toe leidt.”
