Nederlands kampioen Michiel van der Heijden is al jaren één van onze grote MTB-beloften. Bij het Zwitserse Scott-Sram timmert hij nu ook bij de elite aan de weg. “Ik heb het echt getroffen met mijn ploeg.”
Je bent één van de weinige Nederlanders in een buitenlands topteam, hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
“Ik was als junior en vooral bij de beloften opgevallen door me te mengen in de strijd om de prijzen in de belangrijkste wedstrijden. Ik won de wereldtitel en de wereldbeker. Toen deze kans zich voordeed, heb ik die met twee handen aangepakt. De plekken in internationale teams zijn schaars en hier kreeg ik de gelegenheid om te leren van iemand als wereldkampioen Nino Schurter. Bovendien wachtte er een mooi programma op me. Ik had geen gouden start, met een eerste jaar vol blessures, maar het vertrouwen is altijd gebleven. Dat is belangrijk, want de overgang van de beloften naar de elite is niet gemakkelijk. De top is breed en sterk en het is lastig je daar tussen te knokken. Maar ik werk er hard aan en krijg de best denkbare ondersteuning. Eind 2016 heb ik voor twee jaar bijgetekend, dus dat vertrouwen is duidelijk wederzijds.”
Wat zijn de grootste voordelen?
“De ploeg is heel precies op materiaal en kiest altijd voor de beste ondersteunende sponsors. Niet voor de bedrijven die het meeste geld bieden. We hebben kampioenen in de gelederen en dat betekent dat de juiste bedrijven ook graag willen samenwerken. Verder is ons omvangrijke Zwitserse programma natuurlijk een voordeel. Zo wordt de Swiss Cup verreden op uitdagende parcoursen en rijd je tegen sterke tegenstanders. Dan is de overgang naar andere belangrijke wedstrijden niet zo groot. In Nederland reed ik vorig seizoen maar twee wedstrijden: Nieuwkuijk en het NK. Hoewel ik er best graag rijd, word je van internationale parcoursen pas echt een betere mountainbiker. Daarom reed ik eerder al veel in Duitsland. Nu word ik in Zwitserland aan de start verwacht. Daar ben ik alleen maar heel blij mee. Zo ontwikkel ik me sneller.”
"Als je een tijd afspreekt, bén je er gewoon op dat moment."
Wat is het grote verschil met Nederlandse teams?
“Ik heb mijn opleiding natuurlijk genoten bij het Rabobank Development Team en het Giant Pro Team. Ploegen met een Nederlandse insteek waar het prima toeven was, maar de sfeer ook iets losser. Ze zeggen van Zwitsers dat ze heel precies zijn en dat klopt ook. Het materiaal is altijd tiptop voor elkaar en een afspraak is een afspraak. Ook dat andere cliché klopt: Zwitsers zijn heel nauwgezet qua tijd. In het begin nam ik dat niet zo nauw, maar dat heb ik snel afgeleerd. Als je een tijd afspreekt, bén je er gewoon op dat moment. Verder vergde het weinig aanpassing. Zelfs het Zwitsers versta ik al aardig. Wel zo handig; zo weet ik ook wat ze over me zeggen als ze hun eigen taal spreken…”
Je rijdt samen met wereldkampioen Schurter. Ligt de lat daardoor extra hoog?
“Uiteindelijk moet je het altijd zelf doen. Maar Nino en mijn andere ploeggenoten zijn verder vooral heel gezellige mensen met wie het goed trainen is en met wie je prettig vertoeft buiten de wedstrijden. Natuurlijk is hij de man die vooraan fietst en ik een eindje daarachter, maar ik zie winst in een ploegenklassement in wedstrijden wel degelijk als een gezamenlijke prestatie. Bovendien presteer ik ook steeds beter. Vorig jaar behaalde ik al vroeg enkele mooie prestaties, onder meer in de Cape Epic. En mijn veertiende plek op het WK in Cairns was natuurlijk de gedroomde afsluiter. Door die prestaties start ik steeds verder van voren en dat is belangrijk in deze sport. 2018 wordt een belangrijk jaar, maar ik vertrouw erop dat ik die lijn verder door kan zetten.”
In Koksijde (2012) won je als belofte nog brons op het WK Veldrijden. Zien we je ooit nog terug in het veld?
“Niet echt. Ik heb op een bewuste keuze voor het mountainbiken gemaakt, maar heb nog altijd wel enkele veldritten gereden. Deze winter komt het eigenlijk helemaal niet uit. Ik was in januari weg voor een trainingskamp en de Cape Epic volgt in februari al. Dan blijft het bij een enkele nationale cross. Wel bezoek ik trouw de veldrittraining in Alphen, gewoon om ´s winters lekker bezig te blijven.”
Ooit gedacht over een verhuizing naar Zwitserland?
“Vooral in het begin heb ik dat serieus overwogen. Maar ik ben al zoveel onderweg als mountainbiker, vlieg van de ene naar de andere kant van de wereld. Dan is het ook wel lekker om je thuis te voelen in Nederland, waar je familie en vrienden te vinden zijn.”
