We kennen ze allemaal, in het echt of via Strava, de mensen die in vergelijking met de rest van de fietsliefhebbers wekelijks wel héél veel kilometers maken. Zoals Lennart Nap uit Utrecht, die na een atletiekblessure een oude mountainbike uit de schuur pakte en direct grote afstanden ging afleggen om zichzelf uit te dagen. Voor Nap is een leven zonder fietsen ondertussen ondenkbaar en daarbij zoekt hij letterlijk en figuurlijk de grenzen op. De machinist-in-opleiding was een tijdje op zoek naar hoe hij zijn toekomst wilde inrichten en vond zowel zingeving als erkenning via zijn fietsprestaties.
"Ik heb ontdekt dat ik niets zo lekker vind als rechtdoor knallen op die fiets"
Wie Nap vroeger gezegd zou hebben dat hij vele uren van zijn vrije tijd op zijn racefiets zou doorbrengen, zou door de Utrechter waarschijnlijk voor gek zijn verklaard. Hij had wel eens op een voetbalveld gestaan, maar zijn vrije uren bracht hij al snel voornamelijk achter zijn computer door. Een kritische blik op zijn lijf zorgde voor de ommekeer. ‘’Ik begon achter dat scherm toch wel een beginnend buikje te krijgen, dus besloot ik te gaan hardlopen. Zonder echt plan en nog niet zo gericht op de lange afstanden, zoals nu op de fiets, maar ik had er wel lol aan. Maar hardlopen is wel echt een blessuregevoelige sport en ik stond regelmatig aan de kant omdat het lijf even niet wilde. Omdat ik toch gewend was geraakt aan wat meer sporten, greep ik een oude mountainbike die nog ergens in een hoekje stond te verstoffen. Geen bijzonder ding, ik denk dat hij 200 euro gekost had. Eigenlijk min of meer uit frustratie omdat het lopen niet ging, stapt ik op om een rondje te fietsen. Dat was de eerste keer iets van vijftig kilometer, maar al snel kreeg ik er meer plezier aan en ging ik dat opvoeren tot tochten van honderd of honderdvijftig kilometer. En toen rolde er ook een rondje Afsluitdijk uit van 350 kilometer. In 2016 haalde ik mijn eerste brevet van Randonneurs Nederland. Ik werd er door de anderen echt doorheen gesleept op een tocht van driehonderd kilometer. Ik was tamelijk fanatiek, maar fietste soms ook maanden niet. Maar in de zomervakantie pakte ik de fiets voor een tocht naar de Noordkaap. Dan rijd je twintig dagen lang gemiddeld honderdzestig kilometer per dag. Alles nog op de mountainbike overigens.’’
Over op de racefiets
Een eerste racefiets werd in 2018 aangeschaft toen hij informatie voorbij zag komen over een 24uurs race op Zandvoort. En dat mocht nu eenmaal niet op zijn oude mountainbike. ‘’Ik heb me een aluminium Giant gekocht en reed in mijn wapperend Deliveroo-shirt en in een fietsbroek van de Lidl. Ik werd tweede in die race. Had ingezet op zeshonderd kilometer, maar er rolde 730 kilometer uit. Het jaar daarop heb ik geïnvesteerd in een Merida Reacto-aerobike. Ik nam voor de eerste keer deel aan de lange afstandswedstrijd Parijs-Brest-Parijs en reed dat jaar vijftienduizend kilometer. In 2022 werd dat 28.000. Ik zat toen al regelmatig op de fiets en in het weekend rolde er vaak een stunt uit en dan reed ik wel eens driehonderd kilometer.’’
"Vroeger gingen we naar de kroeg, nu houden we eigenlijk allemaal erg van wielrennen"
Nadat hij enige jaren zoekende was naar een geschikte studie en/of baan, is hij inmiddels begonnen aan een opleiding tot machinist. Daardoor zitten stunts over de landsgrenzen er wellicht minder vaak in. ‘’Nadeel van die baan is dat ik dit eerste jaar tijdens de opleiding wat minder vaak vrij kan krijgen. Daarom heb ik maar één echte buitenlandse tocht als doel gekozen en dat is Parijs-Brest-Parijs, de toertocht van ruim 1200 kilometer die maar eens in de vier jaar wordt verreden. Voordeel van mijn nieuwe baan is dat ik vrij reizen heb. En dus overal naar toe kan om te gaan fietsen, zo kan ik heel wat meer plaatsnamen op de kaart van Nederland afvinken dan ik op de fiets vanuit Utrecht kon realiseren. En ik zit nog met een Everesting Challenge in mijn hoofd. Eigenlijk een snellere richting de 10 uur want heb er al eentje gedaan in 14:44. Dus heb ik onlangs vanuit Maastricht koers gezet naar Trier in de Eifel om een klim te checken, die ik daarvoor op het oog had. Die bleek uiteindelijk niet geschikt maar dan zit je wel weer een paar uur in het zadel in een andere omgeving. Ook heb ik de Race Around The Netherlands wel weer op mijn lijstje staan ik was niet zo tevreden over mijn eerste keer, dat moet veel sneller kunnen namelijk. En ik denk erover een tijdritfiets te kopen om te kijken of ik me kan plaatsen voor het NK Tijdrijden. Ik heb ontdekt dat ik niets zo lekker vind als rechtdoor knallen op die fiets en dan is dat wel een leuke uitdaging, denk ik. Het ultieme hardfietsen. Wedstrijden fietsen wil ik al een tijdje proberen, maar ik ben ook wel wat bang om te vallen, ook omdat ik momenteel maar één fiets heb, waar ik zuinig op ben. Ik was al een paar keer op Sloten, maar besloot telkens toeschouwer te blijven. En ik heb ook nog wel wat spannendere ultraraces en uiteindelijk de Transcontinental Race op de planning staan. Dat is weer wat avontuurlijker, Het ultracen is ook wel mijn roeping, ’s nachts doorfietsen en simpelweg blijven gaan.’’
Vaak alleen, soms samen
Nap fietst voornamelijk alleen, als hij in training is, al doet hij wel eens een tochtje met zijn vrienden van de middelbare school. ‘’Vroeger gingen we naar de kroeg, nu houden we eigenlijk allemaal erg van wielrennen. Dan zie je elkaar eens en ben je ook op pad. In de zomer rijd ik met een groepje op woensdagavond een rondje over de Lekdijk. En bij het behalen van de brevetten van de Randonneurs leer je ook de meeste anderen in het wereldje steeds meer kennen. Dan weet je al snel met wie je op kop gaat fietsen. Maar normaal fiets ik voornamelijk alleen. Ik heb vrij saaie routes voor anderen, vrees ik. Ik mijd dorpjes waar ik moet stoppen, wil zo min mogelijk inactieve tijd tijdens mijn tochten. Mijn favoriete fietsplek? Dat is toch gewoon over ‘het Lekdijkje’ knallen en dan terug via de overkant. Je hebt er lekker asfalt en weinig last van verkeer. Soms doe ik een rit met wat meer hoogtemeters voor de variatie. En ik kijk er naar uit om in Flevoland op de tijdritfiets te knallen straks, lekker rechtdoor, niet te veel bochten. Lekker hardrijden kortom.’’
"Ik fiets ook veel virtueel, ook omdat ik me als doel gesteld heb om honderd kilometer per dag te doen dit jaar"
Het fietsen heeft hem veel gebracht vind hij. ‘’Je zoekt je grenzen op en krijgt het gevoel dat je weer een beetje leeft. Ik had dagen dat ik de hele dag niets deed in het verleden, dan had ik problemen mezelf op gang te brengen. Nu bedenk ik telkens een mooi fietsplan, het is een soort bezigheidstherapie. Het is veel plezieriger om een doel in je leven te hebben. Met fietsen ben ik goed bezig en anders verveel ik me maar. Ik ben ondertussen ook gestopt met hardlopen, daar word je uiteindelijk als wielrenner niet beter van en die tijd kan ik immers ook lekker op de fiets zitten. Ik fiets ook veel virtueel, ook omdat ik me als doel gesteld heb om honderd kilometer per dag te doen dit jaar. Ik zit nog mooi op schema. Het geeft me een beetje een doel en ik heb minder het idee dat ik een mislukkeling ben. Ik zou ook liegen als ik zeg dat de Kudo’s op Strava me niets doen, het geeft toch een stukje waardering. Je hebt het gevoel dat je ergens goed in bent en het is ook nog ontzettend leuk om te doen ook.’’
