Handbikester Jennette Jansen kent sinds haar overstap naar de H4-klasse een zo goed als ongeslagen status. Omdat ze vorig jaar twee wereldtitels behaalde op het WK para-cycling, maar ook omdat ze dit jaar al haar wedstrijden in haar klasse won, mag ze tot de absolute favorieten gerekend worden bij de mondiale titelstrijd in Emmen. Toch zul je de Twentse nooit horen zeggen dat ze die gouden medailles 'even' komt ophalen. "Een wereldtitel is nooit vanzelfsprekend."
Ze kijkt wel uit naar het WK in Emmen. "Het geeft een thuisgevoel. Ik ben nog altijd lid van de atletiekvereniging in Emmen, waar ik als wheeler actief was. Met name het wegparcours is heel vertrouwd voor mij. Ik verwacht veel publiek en veel steun voor ons als Nederlandse deelnemers. De tijdrit door het centrum is ook iets om enthousiast over te worden. Zo breng je het evenement echt naar de mensen toe."
En ze weet ook wel waarom de mensen even halt zouden moeten houden voor de wedstrijden van het komende WK. "Ik denk dat veel mensen ervan staan te kijken hoe professioneel wij met onze sport bezig zijn. Voor mijzelf geldt dat ik fulltime actief ben met het handbiken. De gedrevenheid van al die verschillende sporters is ook iets om even voor langs te komen."
Druk op de ketel
Ze geeft toe dat er voor haar best wat druk op de ketel is als huizenhoog favoriete in haar klasse. "Mijn partner zegt wel eens dat ik er relaxter mee om moet gaan. Maar ik zie verliezen zelf echt als afgaan. Aan de andere kant moet je het ook accepteren als er iemand beter is, als je jezelf niets kunt verwijten. De tijdrit is straks het eerlijkste onderdeel. Je gaat van start en weet pas op het einde hoe de prijzen worden verdeeld.
"Ik denk dat veel mensen ervan staan te kijken hoe professioneel wij met onze sport bezig zijn."
Vervolgens is de wegwedstrijd meer een tactisch spel. Op een vlak parcours zoals in Emmen is het soms moeilijk om je tegenstanders af te schudden, sommigen kunnen lang in je slipstream mee. Ik denk zelf dat het klinkerstuk op de wielerbaan in Emmen het gedeelte is waar je eventueel weg kunt rijden van in ieder geval een aantal concurrenten. Verder houd ik me vast aan de gedachte dat ik in drie wereldbekers eigenlijk telkens onder andere omstandigheden heb kunnen winnen. En ik weet dat ik er klaar voor ben."
Geen pijn in de ligbike
Ze stapte twee jaar geleden over van een kniebike naar een ligfiets en die keuze is haar goed bevallen. En niet alleen vanwege het sportieve succes. "Ik had op die andere fiets veel last van mijn rug. Nu kan ik echt zonder dat soort pijn presteren en dat vind ik heel prettig. Ik ben nu ook veel minder moe na het rijden van een wedstrijd. Die vermoeidheid kwam van de pijn. En natuurlijk is het mooi als je dan direct in het jaar van je overstap al wereldkampioene wordt."
Ze is ondertussen helemaal thuis in deze sport, waar ze vroeger ook aan atletiek en basketbal deed. "Met name in een teamsport als basketbal vond ik het wel eens lastig dat teamgenoten minder gedreven waren. Daar ben je dan echt zo sterk als je zwakste schakel. Aan de andere kant deelde je ook je emoties en ook de druk. In het handbiken ben ik degene die het waar moet maken. Ook op het WK in Emmen."
