Oké, ging ik daar even onderuit. Onbewust en onbedoeld. In mijn vorige column had ik het over wielrennen vanuit de gedachte dat ik het dan over alles en iedereen heb die binnen de KNWU zijn of haar thuis vindt. Maar uit de reacties werd meteen duidelijk dat niet iedereen dat zo zag. En dus hebben we wielrennen maar snel veranderd in wielersport, hopelijk een woord waar iedereen, van BMX'er tot veldrijder en van mountainbiker tot baanwielrenner, zich bij thuis voelt.
Ik maak zo’n correctie natuurlijk niet alleen maar om van de kritiek af te zijn. Het gaat wat mij betreft, los van het woordgebruik, immers wel degelijk om een reële kwestie. En die kwestie is dat we ook binnen de KNWU en dus binnen de wielersport, de accenten zien verschuiven en daar als bond wat mee willen; en wat mee moeten wat mij betreft. Het wegwielrennen is weliswaar nog altijd veruit de grootste discipline binnen de KNWU maar voor de verdere groei van de wielersport in Nederland zullen we ook steeds meer naar andere disciplines moeten kijken zoals BMX, pumptrack, mountainbike en ook het baanwielrennen. Daar zijn een aantal redenen voor. Allereerst lijkt het er op dat juist deze disciplines in staat zijn ook kinderen en jongeren aan te trekken tot de wielersport. Daarnaast zijn er aanwijzingen dat het steeds vaker voor gaat komen dat wegwielrenners niet per se hun hele sportieve leven op de weg gefietst hebben maar overstappen vanuit een andere tak van de wielersport (of gewoon in meerdere takken tegelijk actief zijn – denk aan Mathieu van der Poel). In andere landen zien we ook steeds meer voorbeelden hoe de vroege sportieve vorming zo breed mogelijk wordt ingezet, met kennismaking met allerlei disciplines in de wielersport, voordat een talent zich echt specialiseert. En het lijkt er op dat het allemaal ook iets te maken heeft met het feit dat voor de jongeren van vandaag alles wat kort, heftig en spectaculair is al snel aantrekkelijker is dan dat wat een langdurige inspanning vergt; vergelijk de pumptrack-race met de wegwedstrijd.
Allemaal geen reden om het wegwielrennen links te laten liggen. Integendeel, nog altijd de grootste discipline binnen de KNWU met duizenden enthousiaste beoefenaren en een grote groep talenten. Dat moeten we koesteren. Maar om ook de volgende generaties enthousiast aan het fietsen te krijgen, en misschien ooit tot de volgende generatie kampioenen te kunnen kronen, moeten we wel meer aandacht gaan besteden aan al die andere disciplines binnen onze mooie wielersport. En dat zijn we ook vast van plan te gaan doen!
