Marianne Vos hulde zich zaterdag voor het eerst sinds acht jaar weer in de regenboogtrui. Vandaag was er geen gelegenheid om landgenoten aan te moedigen, want de Brabantse is al aan de lange terugreis naar huis begonnen. Net voordat ze in het vliegtuig stapte, blikte ze nog even terug op haar ervaringen in Fayetteville.
Heb je de zege nog kunnen vieren, Marianne?
“Na het eten op onze eigen kamers heb ik op de gang nog even iedereen gezien en gedag gezegd. De renners die vandaag reden succes gewenst en ook daadwerkelijk even een glas champagne gedronken. Het was anders dan anders, maar het belangrijkste is dat het WK door kon gaan ondanks alle restricties en dat de KNWU voor ons deelname heeft kunnen realiseren. Dat was dit keer een extra grote uitdaging.”
Het was wellicht de eerste keer dat je wereldkampioene werd zonder dat je familie erbij was.
“We hebben daar vooraf voor gekozen en natuurlijk was dat anders. Maar we hebben na de wedstrijd gebeld en geappt met elkaar. Ik heb sowieso heel veel berichtjes gehad van mensen. Er waren ter plekke wel enkele oranjesupporters die ons aanmoedigden. Het was ook weer wennen dat er publiek bij was. Dat had ik bij de Amerikaanse wereldbekers wel meegemaakt en bij de Italiaanse wereldbeker in Val di Sole. Maar hier stonden de mensen soms schouder aan schouder. Dat is wel dubbel omdat dat in Europa de afgelopen weken niet kon. Maar tijdens de wedstrijd ben ik daar natuurlijk niet echt mee bezig geweest.”
Hoe werd je vanmorgen wakker?
“De trui en de medaille lagen op mijn nachtkastje als mooie tastbare herinnering aan de titel. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik vannacht amper heb geslapen. Het werd een korte nacht. Je moet nog zoveel indrukken verwerken en dat hield me wakker. Ik had hier lang naar toegeleefd en ik moest de wedstrijd echt even laten bezinken. Maar gelukkig heb ik tijdens de vlucht tijd genoeg om de slaap in te halen.”
Wat betekent het voor je om na al die jaren weer wereldkampioen te zijn?
“Voor mij voelde het niet als heel lang geleden. Maar het was wel bijzonder om deze regenboogtrui weer aan te mogen trekken. Elk seizoen heb ik geprobeerd het maximale uit mezelf te halen en dat ging het ene jaar beter dan het andere. Het afgelopen wegseizoen gaf me veel vertrouwen en het veldritseizoen was ook goed. Dan hoop je dat het allemaal goed valt op de dag van het WK. Ik wist dat er een spannende strijd zou wachten en die kwam er ook.”
Ga je nog in de regenboogtrui rijden deze winter?
“Ik heb een strakke planning en het maken van keuzes heeft ook geleid tot de successen van de afgelopen tijd. Ik mag graag koersen, maar het is soms beter om een balans te zoeken om je doelen te kunnen realiseren. Dat betekent ook dat ik me aan de planning ga houden en hierna op hoogtestage vertrek in functie van het wegseizoen. In het nieuwe crossseizoen wil ik de regenboogtrui graag tonen.”